گونه های تمساحیان (2)
header
تبلیغات

لطفا از سایت حمایت کنید

خرید ویژه بلک فرایدی از سایت دی جی کالا

$$$ تبلیغات در سایت نوین طیور$$$

$$$ طراحی نقشه هوادهی مرغداری $$$

اعضا

نام کاربری:
کلمه عبور:
سبد خرید
کانال نوین طیور

کانال نوین طیور

مقاله
تبلیغات

 

جستجوی گوگل
Google


در كل اينترنت
در اين سايت

جستجو
رهگیری سفارش
شناسه سفارش :

بازدید کننده
شروع شمارش: 1391-12-24
کل بازدید ها: 32689253
بازدید کننده: 31337777
بازدید های امروز: 11300
بازدید های دیروز: 32356
برچسب ها
گونه های تمساحیان (2)

گونه های تمساحیان (2)

گونه های تمساحیان - کروکودیل مردابی

کروکودیل مردابی (Crocodylus palustris)

با نام های: تمساح تالابی، باتلاقی، پوزه کوتاه، ماگر، گاندو (نام محلی در ایران)

پراكندگي:

ایران، بنگلادش، هند، نپال، پاكستان، سري لانكا، و احتمالاً مناطقي از هندوچين.

زيستگاه:

رود هاي آب شيرين، درياچه ها و مرداب ها و ترجيحاً آب هاي كم حركت و كم عمق. آنها همچنين خود را با زندگي در مخازن سدها، كانال هاي آبياري و ديگر مخازن آب شيرين ساخته ي دست بشر در هند و سري لانكا تطابق داده اند. گهگاه نيز گزارشاتي مبني بر زندگي اين جانور در آب شور به گوش مي رسد. كروكوديل مردابی در برخي نقاط هند همبوم كروكوديل "گاويال" هندي است، اما غالباً زيستگاه آنها جداست. آنها براي ساخت لانه اقدام به حفر زمين و ايجاد سوراخ هاي زيرزميني مي كنند. گزارشاتي در دست است كه اين جانور قادر است در خشكي فاصله ي قابل توجهي را به منظور يافتن زيستگاهي مناسب تر طي كند.

وضعيت:

جمعيت تقريبي در طبیعت: 5.000 تا 10.000 رأس

شكل ظاهري:

نوزادان عموماً به رنگ قهوه اي روشن با نوارهاي سياه بر روي بدن و دم هستند. بالغ ها نيز معمولاً خاكستري و قهوه اي رنگ با نوارهاي كمتري روي بدن نسبت به نوزادها مي باشند. پوزه ي اين گونه پهن ترين پوزه نسبت به همه ي گونه ها در خانواده ي كروكوديل هاست، از همين رو ببيشتر به او شكلي الیگیتور مانند بخشيده است. عموماً بر اين باورند كه تمساح مردابی شباهت هاي بوم شناسي و ریخت شناسی با الیگیتور امريكايي دارد.

تغذيه:

غذاي نوزادان عموماً سخت پوستان، حشرات، و ماهي هاي كوچك است. بالغ ها ماهي هاي بزرگ تر، دوزيستان، خزندگان (عمدتاً مارها و گاهي لاك پشت ها)، پرندگان و پستانداران (مانند ميمون) را شكار مي كنند. البته هر از گاهي بالغ هاي بزرگ جثه به شكار گوزن و بوفالو نيز مي پردازند.

توليد مثل:

ماده ها غالباً به طول تقريبي 7/1 تا 2 متر در شش سالگي به سن بلوغ مي رسند و نرها به طول تقريبي 6/2 متر در 10 سالگي. لانه ها به صورت حفره هايي هستند كه در فصل خشك (دسامبر تا فوريه) ايجاد مي شوند. محل ساختن لانه مرتب تغيير مي كند، اما آنها را مي توان اكثراً در سواحل شيب دار ديد. تمساح ماده معمولاً بين 25 تا 30 تخم مي گذارد (كه البته ممكن است از 10 تا 48 عدد در تغيير باشد). به هر شكل، مشاهده شده كه گونه هاي در اسارت گاهي اوقات در سال دو مرتبه تخم گذاري مي كنند، كه البته در يك شرايط طبيعي اين اتفاق مي افتد. نوزادها پس از مدت نسبتاً كوتاهي، در حدود 55 تا 75 روز بعد سر از تخم در مي آورند و در بدو تولد حدود 30 سانتي متر طول دارند. تحقيقاتي كه بر آثار درجه حرارت بر روي جنسيت جنين انجام شده، نشان مي دهد كه در دمای ۳۲ درجه سانتیگراد نوزادهای نر و در درجه های پایین تر یا بالاتر از آن نوزادان ماده بدنیا می آیند. در حالي كه هميشه ي موارد، تمساح ماده از لانه مواظبت مي كند، خاك ها را كنار مي زند و نوزاد ها را در دهان گرفته به داخل آب مي برد، مشاهده شده كه در اسارت تمساح نر اين وظايف را به عهده مي گيرد.

گونه های تمساحیان - کروکودیل نیل

کروکودیل رود نیل (Crocodylus niloticus)

پراكندگي:

آنگولا، بنين، بوتسوانا، بوركينا فاسو، بوروندي، كامرون، جمهوري افريقاي مركزي، چاد، كنگو، مصر، اتيوپي، گينه ي استوا، گابون، گامبــيا، غنا، گينه، گينه ي بيسائو، ساحل عاج، كنيا، ليبريا، ماداگاسكار، مالاوي، مالي، موزامبيك، موريتانيا، نامبيا، نيجر، نيجريه، روآندا، سنگال، سيرا لئون، سومالي، افريقاي جنوبي، سودان، سوئيزلند، تانزانيا، توگو، اوگاندا، زئير، زامبيا، زيمبابوه. این گونه به تازگی در اسرائیل و چندی پیش (اوایل قرن نوزدهم) از جزایر Cormoros منقرض شده است (ظاهراً به دلیل خشکسالی شدید و کمبود زیستگاه).

زيستگاه:

آنها در گستره ی وسیعی زندگي مي كنند كه نشان از موفقيت و پراكنش بالای آنهاست. كروكوديل نيل در رودها، درياچه ها و باتلاق هاي آب شيرين و آبهاي شور زندگي مي كند. نيمه بالغ ها كه حدود 2/1 متر طول دارند، در زيستگاه هاي مختلف، بدور از حوزه هاي زاد و ولد و جفت گيري پراكنده هستند. كروكوديل ها، زيستگاه خود را با حفر نقب هاي زيرزميني به شكل مطبوع خود در مي آورند تا از شرايط نامساعدی مثل بالا رفتن درجه حرارت هوا در امان بمانند.

وضعيت:

جمعيت تقريبي در طبیعت: 250.000 تا 500.000 رأس

شكل ظاهري:

تنوع چشمگيري از كروكوديل هاي نيل در حوزه ي گسترده ي زيست خود، زندگي مي كنند. اين گونه ي تمساح، از جثه ي بزرگي برخوردار است و معمولاً طول متوسط آن 5 متر است. گزارش هاي معدودي از 6 متر نيز وجود دارد. گزارشات مشكوكي از كروكوديل هاي 7 متري نيز وجود دارد كه قابل تأييد نيست. شواهدي در دست است كه ثابت مي كند كروكوديل نيل در كشورهاي سردتر مثل افريقاي جنوبي رشد كمتري (4 متر) دارد.

دو گونه ي كروكوديل كوتوله ي نيل شناسايي شده اند كه در انتهاي خط مرزي حوزه ي زندگي آنها، يعني در مالي و حتي صحراي ساهارا زندگي مي كنند. با توجه به شرايط نيمه مطلوب زندگي آنها، متوسط طول بالغ هاي كوتوله به 2 تا 3 متر مي رسد. نوزادان به رنگ قهوه اي زيتوني تيره با نوارهاي سياه بروي دم و بدن هستند. اين نوارها در بالغ ها كمرنگ تر است.

تغذيه:

نوزادان هرچند كه محدود به تغذيه از بي مهرگان آبزي كوچك و حشرات هستند، اما به سرعت رشد مي كنند و طعمه هاي بزرگتر مثل مهره داران (از قبيل ماهي ها، دوزيستان و خزندگان) را مي بلعند. بالغ ها، تنوع وسيعي از مهره داران بزرگ مانند بزكوهي، بوفالو، اسب هاي آبي كوچك و گربه هاي بزرگ را در منوي غذای خود دارند. با اين حال، ماهي ها و مهره داران كوچكتر بخش عمده ي رژيم غذايي آنها را تشكيل مي دهند. همانند كروكوديل آب شور، كروكوديل رود نيل نيز در آدمخواري آوازه اي بهم زده و حتي بيش از همه ي گونه هاي تمساح آمار كشتن انسان را در كارنامه ي خود دارد. آنها همرديف شيرها و اسب هاي آبي، هرساله باعث مرگ چندصد انسان مي شوند، هرچند كه آمار دقيق كشته ها هرگز قابل تأييد نيست. كروكوديل نيل از خوردن لاشه و مردار نيز ابائي ندارد و به همراه چند جانور ديگر كه حضور يكديگر را پذيرفته اند، به خوردن لاشه ها مشغول می شوند.

کروکودیل های رود نیل همچنین رابطه و تعامل دوستانه ای با چند گونه از پرندگان (مانند نوعی مرغ باران) دارند که مشهور است این پرندگان هنگامی که کروکودیل دهان خود را باز نگه می دارد، تکه های باقی مانده ی گوشت را از لابلای دندان های او برمی دارند. پرندگان غذاي خود را مي خورند و كروكوديل دندان هايش را از تكه هايي كه قادر به خوردن آنها نيست، تميز مي كند. درست است كه تشخيص و تأييد وجود چنين رابطه ي دوطرفه اي از شواهد و گزارش هاي نيمه موثق مشكل است، اما اين رابطه بيشتر فرصت طلبانه بنظر مي آيد تا همزيست گرايانه!

حيوانات و طعمه هاي بسياري زير شاخه هاي فرورفته در آب و سنگ ها يافت شده اند كه طبق گزارش، كروكوديل اين طعمه هاي اضافي را ذخيره كرده تا در فرصتي ديگر، آنها را ببلعد. برخي معتقدند كه طعمه بايد تجزيه شده و اعضاي آن از هم جدا شود تا كروكوديل بتواند قطعه هاي گوشت را تكه تكه كند، اما چنين چيزي بعيد است. شايد طعمه پس از مرگ اگر مدتي در آب بماند نرم تر مي شود، اما در صحت اين مطلب شكي نيست كه كروكوديل ها گوشت فاسد نمي خورند. در هنگام بلعيدن طعمه، بعضي از كروكوديل ها ضمن اينكه لاشه را با آرواره هاي قدرتمندشان محكم چسبيده اند، بدن خود را نيز به چرخش در مي آورند. تكيه گاهي كه ديگر كروكوديل ها برای یک کروکودیل دیگر درست می کنند، تكه كردن قطعه هاي بزرگ را ممكن ساخته و بلعيدن را آسان مي نمايد. از ديگر رفتارهاي جمعي آنها هنگام خوردن غذا مي توان به محصور كردن يك ناحيه از آب اشاره كرد كه ماهي هاي آنرا جمع كرده، مي بلعند.

در چنين موقعيت هايي، يك سلسله مراتب در ترتيب غذا خوردن وجود دارد: حيوانات بانفوذ و غالب پيش از بقيه غذا مي خورند. غالباً كروكوديل ها بصورت گروهي به خشكي مي آيند و تا چندصد متر خارج از آب، بدنبال لاشه و مردار مي گردند. همچنين ديده شده كه بالغ ها هنگام شكار ماهي با استفاده از دم و بدن خود، طعمه را احاطه كرده و به سمت ساحل هدايت مي كنند و در آنجا با يك حركت سريع آرواره، براحتي آنرا مي گيرد. رفتارهاي اجتماعي در كروكوديل هاي نيل همواره كوچك و بي اهميت شمرده مي شود، در حالي كه هنوز هم جنبه هاي بسياري از آنان ناشناخته مانده است.

توليد مثل:

اين گونه ي تمساح گودالي به ارتفاع 50 سانتيمتر، چندين متر دورتر از آب در ساحل هاي شني حفر مي كند. لانه ها ممكن است نزديك به هم ساخته شوند. مدت زمان اين رفتار لانه سازي بسته به مكان جغرافيايي متغير است- در شمال، عمليات لانه سازي به هنگام فصل خشك و در جنوب، در آغاز فصل باران، معمولاً بين نوامبر تا پايان دسامبر شروع مي شود. ماده ها به طول تقریبی 6/2 متر به بلوغ جنسي مي رسند و نرها 1/3 متر. تمساح ماده بين 40 تا 60 تخم در لانه مي گذارد، كه اين رقم در ميان جمعيت هاي مختلف، متفاوت است. ماده تمام وقت در كنار لانه مي ماند. دوره ي جوجه كشي بطور متوسط بين 80 تا 90 روز طول مي كشد (بين 70 تا 100 روز متغير است)، پس از آن ماده سر لانه را باز كرده و جوجه ها را به درون آب حمل مي كند. بر اساس گزارشات، هم تمساح نر و هم تمساح ماده در كمك رساني به نوزادان سهم مساوي دارند؛ آنها به آرامي تخم ها را بين زبان و كام (سقف دهان) خود مي شكنند. نوزادان تازه سر از تخم درآورده تا دو سال پس از تولد در كنار مادر مي مانند و اغلب با ماده هاي ديگر بصورت گروهي زندگی می کنند. همانند ديگر گونه هاي كروكوديل، افراد جوان سعي مي كنند از قلمرو كروكوديل هاي بزرگ دوري كنند (تا خورده نشوند). علي رغم مراقبت هاي تمساح ماده در مدت دوره ي جوجه كشي، درصد بالايي از لانه ها مورد تهاجم حيوانات مختلف، از كفتارها و سوسمارها (بزمجه ها) گرفته تا انسان قرار مي گيرد. اين تهاجم و غارت اغلب زماني صورت مي گيرد كه كروكوديل ماده مجبور است براي تنظيم حرارت بدن خود موقتاً لانه را ترك كرده و به داخل آب برود.


گونه های تمساحیان - آب شور

کروکودیل آب شور (Crocodylus porosus)

پراكندگي:

استراليا، بنگلادش، بروني، ميانمار (برمه)، كامبوجيا، چين، هند (از جمله جزاير آندامان)، اندونزي، مالزي، پالائو (جزاير كارولين)، پاپو گينه ي نو، فيليپين، سنگاپور، سري لانكا، جزاير سليمان، تايلند، وانوتو (جزاير Banks)، ويتنام.

تك و توك از اين گونه را مي توان در فواصلي دورتر از محدوده ي زندگي شان يافت (ژاپن و جزايري در اقيانوس هند)؛ چراكه آنها مي توانند مسافت هاي طولاني را در دريا طي كنند (بيش از 1000 كيلومتر). بارناكل هايي (نوعي گوش ماهي دريايي كه در وسط دريا يافت مي شود) بروي فلس هاي كروكوديل هاي سرگردان يافت شده كه مؤيد اين مطلب است. اين قابليت دريانوردي گواه ديگري است بر پراكنش گسترده ی آنها. بر اساس شواهد تاریخی، آنها در جزایر Seychelles (مجمع الجزایری در اقیانوس هند) نيز زيست مي كرده اند كه اكنون منقرض شده اند.

زيستگاه:

آنچنان كه از نام حیوان پيداست، اين گونه ي تمساح تحمل بالايي در آب هاي شور دارد و در آب هاي شور در حوالي نواحي ساحلي و رودخانه اي يافت مي شود. بااين حال، این گونه در رودهاي آب شيرين، آب هاي آرام و كم حركت و باتلاق ها نيز يافت مي شود. حركت آنها جهت يافتن زيستگاه هاي جديد هم در فصل خشك و هم در فصل سرد آغاز مي شود. نوزادان در نواحي آب شيرين بزرگ مي شوند، اما در نهايت كروكديل هاي نيمه بالغ بوسيله ي بالغ هاي بانفوذ و بالغي كه زمان جفت گيري آنهاست، از آنجا رانده شده و به نواحي حاشيه اي و شور مي روند. حيوانات ضعيف تر كه قادر به ايجاد قلمرو در رودهاي جزر و مدي براي خود نيستند، غالباً يا كشته و يا از آنجا (توسط كروكوديل هاي بانفوذ) رانده شده و به دريا مي روند و در حوالي ساحل به دنبال رودخانه اي ديگر مي گردند. در سالهاي اخير در استراليا، جمعيت كروكوديل های آب شور در برخي نواحي آنچنان بازيافت و زياد شده كه تعداد اضافه ي آنها به سمت بالاي رودخانه به زيستگاه هاي حاشيه اي رانده مي شوند.

وضعيت:

جمعيت تقريبي در طبیعت: 200.000 تا 300.000 رأس

شكل ظاهري:

كروكوديل آب شور، بزرگترين گونه ي زنده ي تمساح بر اساس اندازه گيري ها و تحقيقات موثق است. این گونه همچنين بزرگترين خزنده ي دنياست. نرهاي بالغ مي توانند تا 6 متر رشد كنند و گزارش ها حاكي از آنست كه در موارد نادر بعضي به 7 متر نيز مي رسند. بهرحال، بزرگترين كروكوديل آب شوري كه تاكنون ثبت شده 3/6 متر طول داشته است. هميشه دانستن اينكه بزرگترين كروكوديل چند متربوده است هيجان انگيز و جالب توجه بوده. در كل، نرهاي بيش از 5 متر به ندرت يافت مي شوند. ماده ها كوچكترند؛ طول متوسط آنها بين 5/2 تا 3 متر است. حداكثر وزن آنها بين كروكوديل هاي مختلف متغير است، اما نرهاي بالغ به طول تقريبي 6 متر از 1000 كيلوگرم نيز تجاوز مي كنند. كروكديل هاي 5 متري نزديك به 400 تا 500 كيلوگرم وزن دارند. اين گونه داراي سري بزرگ و آرواره هايي درشت و تنومند است. يك جفت برآمدگي از دور چشم ها تا وسط پوزه كشيده شده است كه با بالا رفتن سن بارز تر مي شود. سطح رويي پوزه ي بالا در نرهاي بالغ بزرگ بسيار چين دار و ناهموار مي شود. فلس هاي روي دو پهلو حالت بيضي شكل بيشتري نسبت به ديگر گونه ها دارند، هرچند كه فلس هاي شكمی به شكل مستطيل، مسطح و يكدست نسبتاً كوچك ترند. اوستئودرم (لايه هاي استخواني زیر فلس ها) ها محدود به پشت و قسمتي كوچك در پس گردن است. نوزادان عموماً به رنگ قهوه اي كمرنگ با نوارها و خال هايي مشكي بروي دم و بدن هستند. درصد كمي از حيوانات در برخي نواحي رنگ روشن تري دارند، هرچند كه كروكوديل هاي خيلي تيره نيز هر از گاهي مشاهده مي شوند. رنگ نوزادها چندين سال به همین شکل باقي مي ماند و سپس با گذشت سن و سال كمرنگ تر و ضعيف تر مي شود و نوارهاي روي تن آنها نيز محو تر مي شوند؛ البته به كلي ناپديد نمي شوند (اكثر آنها در گِل و لاي و جلبك و خزه پوشيده شده اند و رنگ اصلي آنها بسيار نامشخص و محو است). بالغ هاي بزرگتر معمولاً به رنگ تيره با نشان های خاكستري يا قهوه اي بر روی بدن هستند. سطح شكم آنها بين زرد شيري تا سفيد است، بجز دم كه در نواحي زيرين نزديك نوك بيشتر به رنگ خاكستري است. نوارها و خط هاي تيره در زير دو پهلو وجود دارد، اما تا ناحيه ي شكم امتداد نمي يابد. بسيار به ندرت مي توان يك يا دو خال سياه را بروي فلس هاي شكمی مشاهده كرد، كه بسيار غيرعادي و كمياب است.

تغذيه:

كروكوديل آب شور تنوع وسيعي از طعمه ها را در اختيار دارد، هرچند كه نوزادان محدود به طعمه هاي كوچكي مثل حشرات، دوزيستان، سخت پوستان، خزندگان كوچك و ماهي ها هستند. به مجرد اينكه حيوان رشد مي كند، تنوع غذايي او نيز گسترده مي شود؛ اگرچه طعمه هاي نسبتاً كوچك هنوز هم قسمت عمده ي رژيم غذایی را، حتي در بالغ هاي بزرگ تشكيل مي دهند. در رژيم غذایی این گونه مي توان سخت پوستان (از جمله خرچنگ) و مهره داران (از جمله لاك پشت دریایی، سوسمار، مارمولك، مار و پرندگان ساحلي و آبي) را يافت. بالغ هاي بزرگ جثه گهگاهي طعمه هاي بسيار بزرگتر را نيز شکار می کنند كه شامل بوفالو، دام هاي اهلي، كانگرو، گراز وحشي، ميمون ها و غيره مي باشد.

توليد مثل:

قلمرو هايي كه در آن جفت گيري انجام مي شود عموماً در رودخانه هاي جزر و مدي، نهرها و نواحي آب شيرين تأسيس مي شوند. ماده ها در طول 2/2 تا 5/2 متر به بلوغ جنسي مي رسند (10 تا 12 سالگي). نرها دير تر (2/3 متر، در حدود 16 سالگي) به سن بلوغ مي رسند. ماده ها در لانه هاي تپه اي شكل كه از گیاهان (معمولاً چمن و تاك) و گِل ساخته مي شود، 40 تا 60 تخم (از 25 تا 90 متغير است) مي گذارند. اين لانه ها عمدتاً بين ماه هاي نوامبر و مارچ هنگام فصل سرد ساخته مي شوند، اما مكان به مكان (جغرافيايي) متفاوت است. این شكل تپه اي لانه كمك مي كند تا تخم ها از بالا رفتن درجه حرارت مصون بمانند، از ديد درندگان مخفي بمانند، آب بدن شان را از دست ندهند و نيز بالاتر از سطح زمين قرار گيرند تا از سيلاب ها در امان باشند. هرساله، سيل بسياري از لانه ها را نابود مي كند و بسياري از تخم ها و جنين ها را مي كشد. در ميان كروكوديل هاي آب شور، عامل اصلي مرگ و مير تخم ها و جنين ها سيل است، نه درندگان. هرگاه لانه در معرض خطر خشك شدن قرار مي گيرد، مشاهده شده كه تمساح ماده از آبگيرها و استخرهاي نزديك، آب به داخل لانه مي ريزد، هرچند كه صحت و سقم اين مشاهده نامعلوم است. علي رغم اينكه ماده نزديك لانه مي ماند، تخم ها هر از گاهي توسط درندگان (مثل بزمجه ها، خوك هاي وحشي در استراليا) و جمع كنندگان كلكسيون سرقت و نابود مي شوند. جوجه ها معمولاً پس از 80 تا 90 روز سر از تخم در مي آورند، اما اين مسأله بسته به درجه حرارت هوا متغير است (80 روز در 32 درجه ثابت سانتيگراد و بيشتر اگر درجه پايين باشد). هنگامي كه نوزادان به دنيا مي آيند و صداي جيرجير مخصوصي را توليد مي كنند، تمساح ماده به كمك آنها شتافته و آنها را از لانه بيرون كشيده، به دهان گرفته و به داخل آب مي برد. تحقيقات TSD (تشخیص جنسیت از طريق درجه حرارت) بسیاری بر روی اين گونه ي تمساح انجام گرفته است كه براي برنامه هاي حفظ و تكثير آنها در اسارت در زمينه ي تأثيرگذاري درجه حرارت در نسبت جنسيتي و توليد رشد بيشتر در نرها براي مقاصد پرورشی بسيار حائز اهميت است. بيشتر درصد نرها در حرارت 6/31 درجه سانتيگراد توليد شده اند. ماده ها در چند درجه بالاتر يا پايين تر از آن توليد شده اند. تخمين زده شده كه كمتر از %1 نوزادها به سن بلوغ مي رسند و دليل آن نيز سيل، غارت (بوسيله ي لاك پشت هاي دریایی، سوسمار ها و كروكوديل هاي آب شيرين)، رقابت بر سر منابع (غذايي) و فشارهاي اجتماعي (نرها كه بسيار به قلمرو خود حساسند، نوزادان را کشته و مي خورند) مي باشد.

گونه های تمساحیان - کیمن سیاه

کیمن سیاه (Melanosuchus niger)

پراكندگي:

بوليوي، برزيل، كلمبيــا، اكوادور، گينه ي فرانسه، گویان، پرو، ونزوئلا.

زيستگاه:

در زيستبوم هاي متعدد آب شيرين از قبيل رودهاي آرام، نهرها، درياچه ها، ساواناهاي سيلابي و زمين هاي باتلاقي يافت مي شود. هرچند كه در محدوده ي ديگر گونه هاي كيمن در امريكاي جنوبي باهم زندگي مي كنند، اما ظاهراً كيمن سياه زيستگاه هاي متنوع تری را اشغال كرده است.

وضعيت:

جمعيت تقريبي در طبیعت: 25.000 تا 50.000 رأس

شكل ظاهري:

بزرگترین گونه در خانواده ی Alligatoridae (در کنار الیگیتور امریکایی) محسوب می شود که در آن نرها حداقل 4 متر رشد مي كنند. كيمن سياه 6 متري هم گزارش شده كه تأييد شده نيست. همانطور كه از نامش پيداست، رنگ اين گونه به شدت تيره است. آرواره ي پاييني نوارهاي خاكستري رنگ (در مسن ترها قهوه اي رنگ) بر روي خود دارند و در دو طرف بدن نوارهايي به رنگ زرد كمرنگ يا سفيد وجود دارد. در نوزاد ها اين رنگ بندي غالب تر و مشخص است. اين نوارها در خلال رشد حيوان به سن بلوغ، رفته رفته از بين مي رود. از لحاظ ساختار بدن، خصوصاً در شكل جمجمه سر، با گونه هاي ديگر كيمن متفاوت است. چشماني بزرگتر و پوزه اي نسبتاً باريك تر دارد. مانند ديگر گونه هاي كيمن، يك برآمدگي در امتداد بالاي چشم ها تا پايين پوزه ی این گونه وجود دارد.

تغذيه:

كيمن سياه از ماهي ها (مانند پيرانا و گربه ماهي) و مهره داران آبزي (از قبيل جوندگان بزرگ مثل كاپي بارا) تغذيه مي كند. فعاليت وي در شكار حيوانات خشكي نيز، مخصوصاً در شب، زياد است. این حیوان از قدرت بينايي و شنوايي بالايي برخوردار است. نوزادان قبل از اينكه به شكارهاي بزرگتر بر روی خشكي بپردازند، از سخت پوستان تغذيه مي كنند. بالغ هاي بزرگتر به حيوانات اهلي و انسان نيز حمله مي كنند.

توليد مثل:

اطلاعات راجع به توليد مثل اين جانور آنچنان زياد نيست. این تمساح در طي فصل خشك، لانه اي تپه اي شكل (به قطر 5/1 متر) مي سازد و در آن 30 تا 65 تخم (متوسط 50 تا 60) مي گذارد. لانه ها هم در مكان هاي باز و هم مخفي ساخته مي شوند. ماده ها در نزديكي لانه مي مانند. هنگامي كه جوجه ها سر از تخم در مي آورند، تمساح مادر سر لانه را باز كرده و به نوزادان كمك مي كند تا از آنجا خارج شوند. دوره ي جوجه كشي همزمان با فصل باران، 42 تا 90 روز طول مي كشد. از آنجا كه ماده ها غالباً لانه هايشان را كنار يكديگر مي سازند، تعداد نوزاد هاي بدنيا آمده در يك ناحيه بالاست. البته اين مسأله مي تواند باعث امنيت و سلامت نوزادها نیز باشد.

گونه های تمساحیان - الیگیتور آمریکایی

الیگیتور امریکایی (Alligator mississippiensis)

پراكندگي:

جنوب شرقي ايالات متحده: آلاباما، آركانزاس، كاروليناي شمالي و جنوبي، فلوريدا، جورجيا، لوئيزانا،

مي سيسيپي، اوكلوهاما، تگزاس.

زيستگاه:

اليگيتورها اكثراً در باتلاق ها و مرداب هاي آب شيرين زندگي مي كنند؛ اما در رودخانه ها، درياچه ها و آبگيرهاي كوچك نيز زيست مي كنند. آنها مي توانند براي مدت كوتاهي درجه ي خاصي از شوري را تحمل كنند. اگرچه آنها مانند كروكديل ها غدد ترشح نمك در بدن خود ندارند، اما گاهاَ در آب هاي شور در اطراف باتلاق هاي حرا ديده مي شوند. ايجاد سوراخ هاي زيرزميني از اين گونه ي تمساح ثبت شده است. اين حفره ها به عنوان پناهگاهي براي خواب زمستاني جانور، هنگامي كه درجه حرارت فصلي پايين مي رود، استفاده مي شوند.

حتي در خارج از حفره ها، آنها مي توانند مدت زمان محدودي را در شرايط يخبندان سر كنند. آنها زيستگاه خود را با ایجاد نقب هایی معروف به "حفره هاي اليگيتور" مي سازند كه در دوره هاي گرما، پناهگاهي براي ديگر حيوانات نيز به حساب مي آيد. اليگيتورها اين حفره ها را با استفاده از دم و پوزه ي خود مي سازند. هنگامي كه اين حفره ها خشك مي شوند، اليگيتورها بدنبال آبگير ديگري مي روند. در فصول خشك تر،اليگيتورها در نزديك سكونتگاه هاي انساني ديده مي شوند كه اغلب از جاده ها عبور مي كنند، وارد حومه ي شهر شده و در استخرهاي شنا بدنبال پناهگاه مي گردند.

وضعيت:

جمعيت تقريبي در حيات وحش: بيش از 1.000.000

شكل ظاهري:

نرهاي بالغ معمولاً 4 تا 5/4 متر رشد مي كنند. هرچند گزارش هاي تأييد نشده اي از اليگيتورهاي 5و حتي 6 متري كه در قرن 19 و 20 ديده يا كشته شده اند، وجود دارد (طول بزرگترين اليگيتور كه تأييد شده 8/5 متر است كه در صحت و سقم آن ترديد وجود دارد). چنين اندازه هايي براي اين گونه ي تمساح بعيد به نظر مي رسد. طول ماده ها زير 3 متر است. پوزه ي اين گونه به طور مشخصي پهن است كه البته در ميان اليگيتورهاي مختلف فرق مي كند. اندازه ي پوزه ي اليگيتورهاي اسير در مقايسه با اليگيتورهاي وحش (به علت رژيم غذايي متفاوت) رشد بيشتري دارد. وقتي دهان بسته است، لبه ي پوزه ي بالايي روي دندان هاي پوزه ي پاييني قرار مي گيرند، كه اين دندان ها در تورفتگي داخل پوزه ي بالايي جاي مي گيرند. اين درست برعكس كروكديل ها و گاويال هاست كه دندان هاي پايين در تورفتگي بيرون پوزه ي بالا جاي مي گيرند. يك برآمدگي استخواني روي بيني، شبيه (نه دقيقاً) "كیمن عينكي" روي پوزه ي اين حيوان وجود دارد. بچه ها كپي بسيار كوچكتر والدين شان هستند، هرچند نوارهاي زرد روشن بر روي زمينه اي سياه-براي استتار- بر تن دارند. اليگيتورهاي غربي(كه ممكن است در تاريخ از اليگيتورهاي شرقي جدا شده باشد) نقطه هاي سفيد بر روي پوزه ي خود دارند و رنگ بدن و دم شان كمرنگ تر است. در ميان تمام جمعيت اين گونه، اليگيتورهاي مسن تر رفته رفته رنگ زرد نوارهاي بدن خود را از دست داده و به رنگ قهوه اي زيتوني و سياه متمايل مي شوند، اگرچه برخي نواحي پوزه ها و گردن و شكم به رنگ سفيد شيري در مي آيند. سطح شكم كمرنگ است، اما اكثر پولك ها مخصوصاً نزديك دم رنگ سياه دارند. در پولك هاي شكم تمام اليگيتورهاي امريكايي پوسته هاي استخواني وجود دارد، هرچند ميزان آن در ميان اليگيتورهاي مختلف فرق مي كند و پوست نيز نقش مهمي در اين مساله دارد. رنگ چشم اليگيتورها شبيه تمام انواع تمساح ها، سبز زيتوني است كه البته متغير است. تعداد نرهايي كه در وحش زندگي مي كنند به دو شكل كلي تقسيم مي شوند: آنهايي كه دراز و باريكند، و آنهايي كه كوتاه و پهن هستند. البته اختلاف در سرعت رشد، تغذيه، آب و هوا و عوامل ديگر در ايجاد اين تفاوت ها دخيلند.

محصولات مرتبط :

بسته آموزشی پرورش تمساح

سی دی آموشی پرورش تمساح

طراحی سوله

مقالات مرتبط :

منبع : سایت http://crocodilian.blogfa.com


       .: نظر شما در مورد این مطلب:.
نام *:
 ایمیل :  
نظر شما *
لطفا حاصل عبارت را در باکس زیر وارد نمایید : *
35
به علاوه
26
=
     
به novintiur.ir امتیاز دهید :
با تشکر از حمایت شما