متوسط مدت زماني كه غذا در دستگاه گوارش خرگوش مي‌ماند 5 ـ 4 ساعت مي‌باشد . غذاهايي كه از اجزاي درشت‌تري تشكيل شده‌اند، از دستگاه گوارش سريعتر عبور م يكنند. بيشترين مدت توقف غذا، در معده و سكوم مي‌باشد. در طي 3 هفته او خود استفاده مي‌نمايد كه باعث تضعيف وي و مستعد شدن آن به انواع بيمايها مي‌گردد و همچنين عملكرد و كارايي توليدي حيوان در دوره‌هاي بعدي نيز كاهش مي‌يابد. بطور كلي ميزان انرژي قابل هضم جيره براي خرگوشهاي در حال رشد 2500 كيلو كالري / كيلوگرم، براي خرگوشهاي شيروار، با 7 نوزاد 3000 ـ 2500 كيلو كالر ي / كيلوگرم و براي بالغين غيرفعال 2200 كيلو كالري / كيلوگرمي مي‌بايست باشد. هرگاه مقدار فيبر غذا افزايش يابد، يك كاهشي در مقدار مصرف انرژي و مواد آلي غذا مشاهده مي‌شود، با اين حال مقدار حداقلي از فيبر (%14 ـ 12)، به منظور هضم غذا، فعاليت طبيعي دستگاه گوارش و جلوگيري از بروز برخي اختلالات متابوليك نظير ـ اسهال 7 لازم است به جيره اضافه گردد. قسمتي از فيبر گنجانده شده در جيره بهتر است به شكل ذرات درشتتر (4 ـ 2 ميلي‌متر) باشد، تا اختلالات گوارشي كاهش يابد و قسمت ديگر مي‌تواند با اندازه كوچكت تهيه شود تا توقف غذا در سكوم بيشتر شده و نهايتآ قابليت هضم آن غذا افزايش يابد . 

مواد معدني

نياز خرگوش مادر به مواد معدني در هنگام شيرواري ، بخاطر ترشح آنها در شير افزايش مي‌يابد . نسبت كلسيم به  فسفر در خرگوش 2 ـ 5/1 به 1 توصيه شده است گرچه نسبت دوازده به يك را نيز مي‌تواند تحمل نمايد . كلسيم بالاي جيره مي‌تواند منجر به كاهش روي يا منيزيوم در حيوانات د رحال رشد و كمبود فسفر در حيوان ات شيروار گردد. كلسيم معمولا پيش نمي‌آيد. بدليل اينكه اكثر اجزاي تشكيل‌دهنده جيره، حاوي كلسيم مي‌باشند اما در صورت نياز مي‌توان از كربنات كلسيم استفاده نمود .
منشأ فسفر، بيشتر گياهان هستند كه فسفر موجود در آنها به صورت فيتات مي‌باشد . فيتات دراثر فعاليت ميكروارگانيزم‌هاي سكوم تجزيه و فسفر آن آزاد مي‌گردد. در صورت نياز به فسفر مي‌توان از نمكهاي كلسيم آن
همانند مونوكلسيم فسفات استفاده نمود .
نياز به منيزيوم در طي شيرواري و آبستني افزايش مي‌يابد. كم بودن آن موجب عوارضي نظير عقب‌افتادگي رشد و سفيد شدن گوشهاي خرگوش خواهد شد .
روي براي رشد مناسب جنين و نگهداري آبستني لازم است. مقدار روي موردنياز خرگوش ppm 70 ـ 50 مي‌باشد، اما اگر كلسيم جيره زياد باشد (بيش از %2) بايستي مقدار آن زياد شود. در صورت كمبود روي، حيوان آبستن، به هنگام فعاليت لانه‌سازي، به اندازه كافي مو، جهت ساخت آشيانه از بدن خود نخواهد كند .
در حالت عادي كمبود پتاسيم مشاهده نمي‌گردد، اما جيره‌هاي حاوي انرژي بالا پتاسيم كافي ندارند كه مي‌بايست به جيره اضافه گردد. در مواردي كه پتاسيم جيره افزايش مي‌يابد، سديم هم مي‌بايست زيادتر گردد، چرا كه عدم تعادل بين اين دو عنصر ممكن است منجر به بروز مشكلات كليوي گردد . در كل براي تهيه يك جيره مناسب مشورت با متخصص تغذيه خرگوش و يا دامپزشك الزامي است براي مثال در مواقعي كه آمينواسيدهاي مصنوعي به جيره اضافه مي‌گردند، به دليل اينكه اغلب آنها به شكل هيدروكلرايد هستند، بايستي نسبت سديم و كلر تنظيم و بالانس گردد . 

ويتامينها

در خرگوشهاي بالغ، ويتامينهاي گروه B كمپلكس در سكوم ساخته مي‌شوند اما در خرگوشهاي با رشد سريع،مي‌بايست به جيره اضافه گردند . ويتامين C در حالتهاي استرس به جيره خرگوش اضافه مي‌گردد . از جمله ويتامينهاي كه امروزه با نگهداري خرگوش در داخل منازل و به دور از نور خورشيد، كمبود آنها حائز اهميت است، ويتامينهاي A و D هستند. ميزان نياز خرگوش به ويتامين A ، 18000 ـ 000/100 واحد / ك يلوگرم وزن بدن و ميزان نياز به ويتامين D ، 1200 ـ 800 واحد / كيلوگرم مي‌باشد (بخصوص هنگامي كه حيوان كنسانتره استفاده نكند .)
از عوامل مؤثر در تعيين ميزان نياز به ويتامينها مي‌توان به وضعيت سلامتي حيوان (انگلها و بطور كلي بيماريها، نياز حيوان را به ويتامين افزايش مي‌دهند)، استرسهاي محيطي، درمان بويژه با آنتي‌بيوتيكها كه ساخت ويتامينهاي گروه B را در روده كاهش مي‌دهند و سرعت رشد (آنهايي كه شد سريعتر دارند نياز بالاتري به ويتامين دارند) اشاره كرد . 

افزودني‌ها

اغلب اين افزودني‌ها شامل آنتي‌بيوتيكها، ضد كوكسيديوزها و آنتي‌اكسيدانها مي‌باشند. اضافه نمودن ملاس به جيره ممكن است منافعي داشته باشد (غني از پتاسيم است) وليكن بايستي توجه داشت كه اضافه نمودن بيش از 6: آن به جيره ممكن است باعث بروز اسهال گردد . 

چربي‌ها

چربي‌ها مي‌توانند بعنوان منبع انرژي و تأمين‌كننده اسيدهاي چرب ضروري، به جيره اضافه شوند. معمولا مواد به كار رفته در جيره حدود 3% چربي مورد نياز خرگوش را تأمين مي‌كند. تحقيقات نشان داده است كه اضافه نمودن چربي، افزايش وزن را در خرگوشهاي در حال رشد زياد مي‌كند و اين افزايش رشد هنگامي كه درصد چربي به %6 مي‌رسد، قابل توجه است، اما چربي اضافه موجب بروز مشكلاتي در ساخت پلت‌هاي غذايي مي‌گردد، از اين رو مقدار چربي بيش از 3% بر روي پلت اسپري مي‌كنند . 

مواد غذايي مورد استفاده در تغذيه خرگوش

مناسبترين غذا براي خرگوش علوفه با كيفيت خوب grass) يا (hay از خانواده گرامينه مي‌باشد، اما از آنجا كه علوفه غلات چندان در دسترس نيست، بعنوان جايگزين مي‌توان از علوفه باغي از خانواده لگومينه (مانند يونجه خشك شده) به منظور تغذيه اوليه خرگوش استفاده نمود. در وهله بعد، اكثر ميوه‌ها و سبزيجات (green food) نيز مي‌توانند براي تغذيه حيوان مصرف گردند. همچنين از كنسانتره و پلتهاي آماده خرگوش نيز به ميزان %3 ـ 2 وزن بدن مي‌توان استفاده نمود. به منظور ساييدگي و كنترل رشد دندانهاي خرگوش بهتر است كه از سبزيجاتي كه ماده خشك بيشتري دارند (مانند كرفش و كلم) به عنوان غذاي عمده و اصلي استفاده گردد . 

آناليزه جيره : 

ـ حداقل فيبر خام :(Crude fiber): % 18

ـ فيبر غيرقابل هضم :(Indigestible Fiber):>%12

ـ پروتئين خام :(Crude Protein): %16 ـ 12

ـ چربي (Fat(: 4 ـ 1  

ـ كلسيم (Ca): 1% - 6/0 كل جيره

ـ فسفر (P): %8/0 ـ 4/0 كل جيره

ـ ويتامين (vit A) A: 18000 ـ 10000 واحد /كيلوگرم

ـ ويتامين (vti D) D: 120 ـ 1800 واحد / كيلوگرم 

محصول مرتبط :

آموزش پرورش خرگوش

مطالب مرتبط :

بیماریهای قابل انتقال بین انسان و خرگوش

بیماری های مهم در خرگوش ها

تغذيه خرگوش

منبع : http://www.farmna.ir