سيب يكي از انواع ميوه هايي است كه از زمان هاي بسيار قديم مورد استفاده قرار گرفته است. قديمي ترين آثاري كه به دست آمده مربوط به يك سيب فسيل شده است كه در حفاري هاي نزديك سوئيس كشف شده است و متعلق به ادوار ماقبل تاريخ مي باشد. به طور كلي پرورش درختان سيب بر حسب رشد و نمو و شكل و اندازه طول تنه به سه دسته تقسيم مي شوند:

 1-   درختان سيب پاكوتاه

 2- درختان سيب نيمه پابلند (متوسط)

 3- درختان سيب پابلند.

معمولا براي توليد و پرورش درختان سيب پابلند و نيمه پابلند (متوسط) از پايه هاي بذري و در بعضي از موارد از پايه هاي غير بذري (انواع مالينگ ها) و براي درختان سيب پا كوتاه از پايه هاي غير بذري (مالينگ ها) استفاده مي شود. شكل تاج درخت كه در روي انواع اين گونه پايه ها تشكيل مي گردد و بر حسب چگونگي پرورش و تربيت آنها به صورت كروي، پهن و آزاد مي باشد. براي توليد ميوه سيب به ازاي هر ميوه سيب 60 تا 100 برگ سبز مورد نياز مي باشد تا به طور كافي ميوه را تغذيه كرده و رشد و نمو داشته باشد.

نحوه پرورش و هرس درختان سيب پاكوتاه:

در پرورش درختان سيب پاكوتاه لازم است نخست به سيستم و روش هاي مختلف پرورش درخت توجه نماييم. درختان سيب را مي توان بر حسب چگونگي شكل تاج به فرم هاي مختلف گرد و پهن پرورش داد. منظور از درختان به فرم گرد تربيت آزاد شاخه هاي اصلي در جهات مختلف مي باشد. اگر اين گونه درختان را از بالا نگاه كنيم داراي فرم كروي هستند. در بين فرم كروي فرم هاي ديگري با نام فرم هاي جامي، قيفي، مختلط و... قرار دارند. تشكيل فرم در تيپ كروي بستگي به چگونگي هرس دارد. عمليات هرس فرم جامي به شكل زير است:

اين فرم هرس به دو صورت انجام مي شود. هرس جامي با مركز باز، ديگري هرس جامي با محور. در نوع اول بازوهاي اوليه يا شاخه هاي اصلي اوليه از فاصله كوتاهي روي تنه واقع مي شوند در حاليكه در نوع محور دار، در طول بيشتري از بالاي تنه واقع مي شوند. هرس فرم جامي با مركز باز بدين ترتيب مي باشد.

سال اول: پس از كاشت نهال در صورت مناسب بودن شرايط از نظر فصل، آنها را از ارتفاع 60 سانتي متري سر برداري مي نماييم.

سال دوم: در آن سال جوانه هاي موجود در طول 60 سانتي متري نهال رش كرده و توليد شاخه هايي مي نمايد. بايستي توجه داشته باشيم اسكلت نهايي درخت از اين سال شكل داده مي شود. براي اين منظور اوين شاخه را از 15 سانتي متر بالاي سطح خاك روي تنه انتخاب مي نماييم فواصل بين شاخه ها در طول تنه بايستي بين 15 تا 20 سانتي متر به طور متناوب باشد و در اين فواصل اگر شاخه يا جوانه هايي به طور نا به جا روييده باشد، حذف مي نماييم. معمولا در اين روش تعداد شاخه هاي باقي مانده بين 3 تا 5 عدد مي باشد. در مورد نهال هايي كه در سال اول كاشت داراي تعدادي شاخه مي باشند، عمليات هرس همانند عملياتي است كه در سال دوم روي نهال هاي يك تنه بدون انشعاب در سال اول انجام مي گيرد. در صورتي كه تعداد شاخه هاي باقي مانده جهت اسكلت درخت كافي نباشد براي تشكيل شاخه جديد در بالاي جوانه اي كه تبديل به شاخه جديد گردد، زخم كوچكي ايجاد مي نماييم تا جوانه تحريك شده و سريعا شاخه مورد نظر را توليد نمايد. در هر دو حالت لازم است پس از انتخاب شاخه ها و اسكلت بندي يك سوم طول دو شاخه را قطع و سربرداري مي نماييم.

سال سوم: در حالي كه شاخه هاي اصلي يا اسكلت اوليه بين 3 تا 5 شاخه باشند لازم است در اين مرحله فضايي براي 6 تا 10 شاخه ثانوي در نظر گرفته شود، زيرا در روي هر بازوي اوليه يا شاخه اصلي فقط 2 شاخه ثانوي باقي مي ماند تا نهال بتواند فرم اصلي و جامي خود را حفظ نمايد در اين مرحله در صورت لزوم شاخه هايي كه با تنه اصلي زاويه نامتناسب (كمتر از 60  درجه) دارند، توسط بازوهاي جدا كننده آنها را تنظيم مي نماييم. علاوه بر اين لازم است شاخه هاي نا به جايي كه روييده اند حذف كرد. همچنين شاخه هاي ثانويه را در اين مرحله به همان ترتيب نسبت يك سوم طول شاخه از جوانه اي كه به سمت بيرون است سربرداري مي نماييم. در سالهاي بعد عمليات هرس منحصر به تنظيم و حذف شاخه هاي نا به جا به كنظور حفظ اسكلت و فرم درخت انجام مي شود. سپس هرس و سربرداري شاخه هاي جوان هر سال روي درخت انجام مي گيرد.