آندیو یا کاسنی فری (Endive)

با اسم علمی Cichoriumendiviaو متعلق به خانواده  Compositae(Asteraceae).

عقیده بر آن است که بومی مصر یا هند است و در طول قرن سیزدهم به شمال اروپا رسیده است. امروزه به عنوان یک محصول سالادی در جامعه شمال اروپا و به ویژه فرانسه و ایتالیا متداول است.

ارزش غذایی آن بسته به رقم متفاوت بوده ولی به طور کلی از نظر ویتامین A وC  غنی است و محتوی مقادیر متوسطی از املاح معدنی است. این گونه در ایران کشت و کار نمی‌شود.

آندیو یک سبزی یک ساله متعلق به فصل خنک است.

با توجه به شکل برگ، آندیو را به دو گروه تقسیم می‌کنند:

 ۱-Curlyendive: دارای برگهایی با حاشیه مجعد یا فری و دارای بریدگیهای عمیق

۲- Escarole:دارای برگهای صاف و بدون بریدگی

رشد اولیه آن به صورت روزتی از برگها ظاهر می‌شود. بعداً با افزایش دما و طول روز گیاه وارد فاز زایشی می‌شود.

• دمای پایین در زمان جوانه زنی و هنگام تهیه نشاء باعث گلدهی بی‌موقع آن می‌شود.

 اما پس از کاشت نشاء در زمین اصلی همان طوری که گفته شد تحت شرایط روزهای بلند Bolting می‌کند.

• ضمنًا Bolting آن به نوع رقم بستگی ندارد.← ژنتیکی نیست.

کشت و کار آن شباهت زیادی به کاهو دارد. در مناطقی که زمستان ملایم دارند به عنوان محصول زمستانه و در اکثر نقاط می‌توان آنرا به عنوان یک محصول بهاره، تابستانه و یا پاییزه کشت کرد. در مناطقی که فصل رشد کوتاه است باید آنرا خزانه کرد و بعد از رفع خطر یخبندان، نشاها را به زمین اصلی منتقل ساخت. این گیاه قادر است یخبندانهای ملایم را تحمل کند ولی به طور کلی تحمل آن کمتر از کاهو است. مقادیر کافی ازت، فسفر و پتاسیم و نیز آبیاری منظم در افزایش کیفیت و کمیت محصول نقش بسزایی دارند.

نیاز آبی آن در هنگام تغییر حالت روزت به پیچ افزایش می‌یابد.

کاشت آن معمولاً به صورت نشایی و فواصل کاشت ۳۰×۳۰ یا ۴۰×۳۰ می‌باشد. برای رفع تلخی برگها نیاز به سفید کردن دارد. برای این منظور برگهای خارجی بوته را جمع کرده و با ریسمانی می‌بندند تا برگهای داخلی سفید شوند. در مواقع بارانی باید از این کار اجتناب کرد چون باعث پوسیدگی برگهامی‌شود. عمل سفید کردن حدود ۳-۲ هفته به طول می‌انجامد و برگها پس از این مدت شیرین شده و ارزش خوراکی می‌یابند. البته در کشتهای وسیع عمل سفید کردن بسیار مشکل است. امروزه ارقام تجارتی عرضه شده به بازار نیازی به سفید کردن ندارند. برداشت مثل کاهو است. پس از برداشت برگهای ضایع و مریض و بدفرم بیرونی را دور ریخته و از برگهای وسط استفاده می‌شود.

آندیو کمی متحمل تر از شیکوره است و هر دو به دمای بالا متحمل تر از کاهو هستند.

دمای مناسب ۱۵ – ۱۸ درجه سانتیگراد و حدود ۷۰ تا ۱۰۰ روز پس از کاشت قابل برداشت است.