طب سنتی ایران بر وحدت و پیوند بین جوانب مختلف انسان، یعنی جسم و نفس و روح استوار است و به همین جهت طب را نه یک فن محدود بلکه یک نوع روش زندگی می‌دانند، این سنت دیرین، پزشک را دانشمند به‌شمار می‌آورد که در برانگیختن توجه و اعتماد بیمار نسبت به خود توانا است و ایمان و اعتماد به اصول اخلاقی حرفه پزشک با وجود او عجین شده است.
پس طبق سنتی پزشکی ایران، طبیب باید علاوه بر دانمند بودن، به مفهوم جدید این کلمه، حکیم هم باشد و از اصول اخلاقی عاری نباشد. از نظر جسمانی، طب سنتی پزشکی بر استفاده از دارو‌هایی است که طی قرون و بلکه هزاران سال در بوته ازمایش بوده است.
طب سنتی ایران رابطه مستقیم با نحوه تغذیه سنتی ایرانیان داشته است و با استفاده از تجربه حاصل از دوران‌های طولانی و با توجه به امکانات کشاورزی این اب و خاک و شرایط اقلیمی آن، برنامه‌ای از نحوه تغذیه ایرانیان به‌وجود آورده است. و دستوراتی که از اسلام در رابطه با غذا گرفته شده آمیخته شده است و همین‌طور در امر نظافت و پاره‌ای از آداب زندگی که اثر مستقیم بهداشتی و پزشکی دارد.
