بیماریهای قابل انتقال بین انسان و همستر (1)
header
تبلیغات

لطفا از سایت حمایت کنید

خرید ویژه بلک فرایدی از سایت دی جی کالا

$$$ تبلیغات در سایت نوین طیور$$$

$$$ طراحی نقشه هوادهی مرغداری $$$

اعضا

نام کاربری:
کلمه عبور:
سبد خرید
کانال نوین طیور

کانال نوین طیور

مقاله
تبلیغات

 

جستجوی گوگل
Google


در كل اينترنت
در اين سايت

جستجو
رهگیری سفارش
شناسه سفارش :

بازدید کننده
شروع شمارش: 1391-12-24
کل بازدید ها: 31778788
بازدید کننده: 30431063
بازدید های امروز: 15688
بازدید های دیروز: 26751
برچسب ها
بیماریهای قابل انتقال بین انسان و همستر (1)

 

 

مقدمه :

نگهداری بسیاری از حیوانات خانگی در داخل منزل که منجر به اختلاط با حیوان و بردن آن‎ها به اتاق خواب و از بین بردن‎ مرز انسان و حیوان شود، بر اساس تعالیم اسلام اشکال دارد. علی رغم این تعالیم، روند نگهداری و پرورش این گونه حیوانات دست آموز و برخی از حیواناتی که از نظر اسلام نگهداری آنها بلااشکال و یا حتی مانند برخی پرندگان مقرون به استحباب و مایه برکت هم هست رو به افزایش است.

 صرفنظر از لزوم توجه به تعالیم و دستورات دین مبین اسلام در مسئله مواجهه با حیوانات در هر دو سوی طیف اعم از حرمت‏ها و کراهت وارده درباره نزدیکی به برخی حیوانات و سفارشات به رعایت حقوق حیوانات و توجه به مسئله بهداشت و درمان و تغذیه آنان، به دور از تعصب به تعالیم اسلامی، خطرات بهداشتی بالقوه ناشی از نگهداری حیوانات دست‏آموز این سؤال را به ذهن متبادر می‎سازد که آیا آوردن یک حیوان به داخل خانه مصلحت است؟

روند توسعه شهرنشینی، جهانی‎شدن و تبلیغات گسترده درباره آثار مثبت روانی و فیزیکی نگهداری حیوان دست آموز، کسب تجربیات و آموزش انسان‎ها از این‏گونه حیوانات و  لذت بردن کودکان و سالمندان از نگهداری آنها باعث افزایش میزان نگهداری، پرورش و عرضه حیوانات دست آموز در کشورمان شده است.

صاحبان حیوانات دست آموز اغلب برای ارضاء نیازهای روانی - اجتماعی خود از جمله کمک به حیوانات، هم صحبتی، حس مادری، رفع تنهایی و غیره و تبلیغات گسترده فروشندگان ، دوستان و همکاران، تمایل به خریداری و نگهداری از آنها در منزل و در کنار خود و سایر اعضای خانواده پیدا می‏کنند. به رغم این تمایلات و با درنظرگرفتن برخی منافع نگهداری حیوانات از قبیل کمک به نابینایان و برخی معلولین با ناتوانی‎های مختلف جسمی و حرکتی و امثالهم ، مراقبت و کنترل بیماری‎های قابل انتقال بین انسان و حیوانات دست آموز خانگی (Pet Animals) در کشورمان به دلایل زیر با مشکلات متعددی مواجه است که برخی از مهم‏ترین آنها عبارتند از :

1)      فرهنگ نگهداری و مراقبت از حیوانات خانگی در کشور بسیار پائین است و بیشتر صاحبان آنها کمتر به اصول نگهداری و مراقبت بهداشتی از این حیوانات توجه می‎نمایند. صاحبان این حیوانات نیاز است دوره‎های آموزشی لازم را قبل از تصمیم به نگهداری از آنها طی نمایند. خیلی از افراد به ویژه والدین بدون هیچ گونه تحقیقی اقدام به خریداری این حیوانات می کنند و تازه  پس از گذشت چند ماه یا با بروز اولین مشکلات و بیماری درباره آنها به پرس و جو می‎پردازند.

2)      هزینه پایش سلامت، نگهداری و درمان حیوانات خانگی در کشور ما در مقایسه با ارزش ریالی آنها و سایر هزینه‎های یک خانوار بالا است. اکثر صاحبان با تاخیر به کلینیک دامپزشکی برای مشاوره دوره‎ای و معاینه پیشگیرانه و درمان بیماری‎ها و مشکلات آنها و یا به واسطه پرداخت هزینه کمتر به فروشندگان این حیوانات مراجعه می‎نمایند.

3)      گسترش شبکه پرورش و توزیع خانگی حیوانات دست آموز در سطح کشور ؛ صاحبان حیوانات دست آموز به واسطه سهل بودن تکثیر و پرورش برخی از این حیوانات مانند سگ ، گربه و جوندگان ( همستر و خرگوش ) و ... به تکثیر ، پرورش و توزیع آنها در یک شبکه خانگی بین دوستان و آشنایان مبادرت می نمایند که این مسئله نظارت ، مراقبت و کنترل بهداشتی سازمان‎های مسئول بر این شبکه را با مشکل مواجه می‎نماید.

4)      نظارت ناکافی سازمان دامپزشکی بر مراکز پرورش، توزیع و فروش حیوانات خانگی در سطح کشور که علاوه بر گسترش شبکه خانگی این نظارت را با مشکل مواجه کرده است.  

5)      افزایش واردات حیوانات دست آموز اگزوتیک به صورت قانونی و قاچاق آنها کشور را با خطر ورود عوامل جدید بیماری‎های قابل انتقال بین حیوان و انسان و آلودگی حیات وحش بومی کشور با اینگونه عوامل مواجه خواهد کرد. تجارت غیر قانونی حیات وحش و حیوانات خانگی اگزوتیک در سراسر جهان بسیار پر رونق است و سود و منفعت زیادی برای قاچاقچیان دارد. تجارت جهانی حیات وحش نادر و اگزوتیک سالیانه ارزشی معادل 10 تا 20 بیلیون دلار دارد. هر ساله هزاران حیوان وارد سامانه تجارت حیوانات دست آموز اگزوتیک می‎شوند. آنها از زیستگاه‎های طبیعی‎شان شکار شده و بصورت قاچاق یا قانونی وارد کشورها می‎شوند. این حیوانات همچنین توسط برخی افراد پرورش داده می‎شوند و سپس برای فروش به خریداران محلی عرضه یا در اینترنت و مجلات تبلیغ می‎شوند.

6)      در بسیاری از کشورهای جهان بیشتر پزشکان مشاوره خوبی به خانواده‎ها درباره بیماری‌های قابل انتقال بین انسان و حیوان نمی‎دهند. دامپزشکان در مقایسه با پزشکان بیشتر با مراجعین خود درباره بیماری‎های قابل انتقال از حیوانات دست آموزشان با آنها گفتگو می‎کنند. پزشکان باید در هنگام اخذ شرح حال از بیمار در مورد نگهداری حیوانات دست‎آموز در منزل و یا تماس با این حیوانات سؤال نمایند و در صورت نیاز راهنمایی لازم را ارائه و وضعیت بیماری را پایش و پیگیری کنند. دامپزشکان نیز باید ضمن معرفی بیماری‎های قابل انتقال بین حیوان دست آموز با انسان توصیه‎های بهداشتی لازم را درباره پیشگیری از ابتلا به اینگونه بیماری‎های مشترک ارائه و تاکید نمایند تا هنگام مراجعه به پزشک خانواده خود، وی را نسبت به نگهداری از حیوان دست آموز در منزل آگاه نمایند. علاوه بر این مراقبت و کنترل بیماری‎های قابل انتقال بین حیوان و انسان به همکاری بیشتر بین پزشکان و دامپزشکان نیاز دارد. این دقیقاً شعاری است که مورد توجه انجمن جهانی دامپزشکی و جهانیان قرار گرفت و منجر به شکل‎گیری مفهوم سلامت واحد (One Health) گردید. این همکاری در ارتباط با گروه‏های خاص و پرخطر از جمله سالمندان، زنان باردار، نوزادان و کودکان زیر 5 سال و افراد مبتلا به بیماری‎های مزمن و  تضعیف‎کننده سیستم ایمنی که قصد نگهداری از حیوانات دست آموز داشته یا با این حیوانات مأنوس باشند بسیار مهم است.

7)      پزشکان و سایر ارائه‎دهندگان مراقبت‎های پزشکی باید درباره بیماری‎های مشترک بین حیوان و انسان آگاهی کامل داشته باشند. همچنین اخذ شرح حال توسط پزشک از صاحبان حیوانات دست آموز به واسطه داشتن سابقه تماس با این حیوانات برای تعیین علت یا منبع بیماری در موارد مشکوک موثر است. داشتن آگاهی و دانش و تقویت اقدامات پیشگیرانه هنگام اخذ شرح حال و سابقه بیمار از تلاش‎های دامپزشکان حمایت خواهد کرد. دامپزشکان باید نقش مهمی در تاثیر متقابل بین انسان و حیوان به وسیله فراهم آوردن مراقبت‎های پیشگیرانه و درمانی برای حیوانات دست آموز، آموزش صاحبان آنها درباره حیوانات قابل انتقال بین حیوان و انسان و تشریح اقدامات پیشگیرانه از ابتلاء به اینگونه بیماری‎ها ایفا نمایند.

 

با این توضیحات و در این مقاله که پیش روی شما است، با عنایت به رسالت دامپزشکان در آگاه‎سازی هموطنانی که با همستر سروکار دارند، به مرور بیماریهای قابل انتقال بین انسان و این حیوان می‎پردازیم :

   

اطلاعات عمومی :

  • همستر متعلق به رده جوندگان Rodentia ، خانواده Cricetidae ، تحت خانواده Cricetinae و فوق خانواده Muroidea است . این خانواده شامل حدود 25 گونه است که در 7 جنس طبقه بندی شده‎اند.
  • شناخته شده ترین گونه و متداول ترین نوع همستر که به عنوان حیوان دست آموز و خانگی نگهداری می شود، همستر طلایی یا سوریه‎ای با نام علمی Mesocricetus auratus است که از نظر علمی در اواسط قرن 19 ( 1839) خصوصیات  آنها تشریح شد  اما  در سال 1931 از سوریه به اروپا انتقال یافت و محققین توانستند آن را با اهداف تحقیقات پزشکی در مدت جنگ جهانی دوم پرورش داده و اهلی کنند.
  • سایر گونه های متداول همستر که به عنوان حیوان خانگی نگهداری می شوند شامل همستر های کوتوله(Dwarf hamster) از جمله همستر کوتوله کمپ‏بل(Campbell Dwarf Hamster) با نام علمی Phodopus Campbell (متداول ترین نوع که همستر کوتوله روسی هم نامیده می شود)؛ همستر کوتوله روسی سفید زمستانی(Winter-White Russian Dwraf Hamster) با نام علمی Phodopus sungorus که در مدت زمستان ، هنگامی که ساعات روشنایی روز کاهش می‎یاید تقریبا سفید می‎شود؛ همستر ربورووسکی(Roborovski) با نام علمیPhodopus roborovskii که بسیار کوچک و سریع است و تصمیم برای نگهداری از آن به عنوان حیوان خانگی مشکل است؛ همستر چینی با نام علمی Cricetulus griseus  اگرچه یک همستر کوتوله نیست اما تنها همستر با دم گیرنده Prehensile tail (با حدود 4 سانتی متر طول) است(سایر همسترها دم خیلی کوتاه و غیر گیرنده دارند.) و همستر اروپایی  با نام علمی Cricetus cricetus می شود.

 

  • متوسط طول عمر همستر طلایی، 18 تا 24 ماه است. همستر بطور طبیعی همه چیزخوار و شبگرد می‌باشد .
    • بطور کلی همستر یک حیوان خانگی با احتمال خطر بالا بر حسب توانایی انتقال بیماری‎های مشترک نیست اما هوشیاری و مراقبت از بیماری‎هایی که آنها می توانند حامل آن باشند و روش هایی که می توان هم همستر و هم صاحبان آنها را سالم و شاد حفظ کرد، اهمیت دارد.
    • همسترهایی که تنها زندگی می‎کنند در مقایسه با زمانی که چند همستر را با هم نگهداری می کنید، معمولا کمتر بیمار می شوند اما اگر بیمار شوند به دلیل اندازه کوچکشان خیلی سریع وضعشان وخیم خواهد شد. آنها همچنین ممکن است در اثر درگیری با یکدیگر و افتادن یا برخورد به اجسام آسیب ببینند. بیماری های همستر بیشتر در اثر بهداشت ضعیف خانه و بستر آن و تماس با انسان و سایر حیوانات بیمار و حشرات آلوده و ناقل ایجاد می شوند.
    • انسان در ارتباط با بیشتر بیماری‌هایی که در  همستر شناسایی شده نگرانی ندارد. همسترها می توانند به بیماری‎های مشترک از طریق تماس با انسان مبتلا شوند. همچنین انسان می‎تواند این بیماری ها را از راه تماس با همستر کسب نماید. زنان باردار، افراد مبتلا به اختلالات ایمنی، سالمندان به ویژه کهنسالان بالای 80 سال و کودکان زیر 5 سال بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری های مشترک بین همستر و انسان قرار دارند.

خریداری یک همستر:

همستر اغلب در مراکز بزرگ پرورش حیوانات خانگی پرورش داده و از این پرورشگاه‎ها به مراکز توزیع مختلف و فروشگاه‎های حیوانات خانگی برای فروش به عموم انتقال داده می‎شوند. تماس با تعداد زیادی حیوانات دیگر و استرس ناشی از انتقال و عین حال در مدتی که در فروشگاه‎های حیوانات خانگی نگهداری می‎شوند احتمال خطر انتقال بیماری‎ها و ابتلاء همستر خریداری شده از فروشگاه ها را افزایش می دهد . 

موقع انتخاب همستر به رفتار و شرایط ظاهری آنها بخوبی دقت کنید. از خرید همسترهایی که بی حال و ساکت هستند اجتناب ورزید چون آنها باید زبل، کنجکاو و فعال و از همه مهمتر در ساعت بیداری‎شان یعنی غروب به بعد هوشیار باشند. پوشش بدنی آنها هم باید صاف و چشم ها تمیز باشند. نفس کشیدن حیوان نیز نباید صدادار باشد و با زحمت صورت گیرد.

هنگام خرید همستر باید به چه مواردی توجه کرد :

1)      همستر را از فروشگاه های پر سروصدا خریداری نکنید. همستر به سر و صدای زیاد حساس است.

2)      همستر حتما باید دوران شیرخوارگی خود را که 21 تا 25 روز می‎باشد به طور کامل سپری کرده باشد. در غیر اینصورت عمر همستر کوتاه می شود. مناسب‎ترین سن خرید همستر بین 25 الی 45 روز است.

3)      همستر باید فعالیت بدنی کامل داشته باشد، به خصوص تا سن یک ماهگی و این موضوع را از شادابی همستر می توان متوجه شد .

4)      همستر به سرما و گرمای شدید حساس بوده و ممکن است چنین شرایطی باعث مرگ همستر شوند. بهترین دما برای همستر دمای معمولی اتاق است.

5)      اگر قصد خرید دو همستر هم جنس را دارید، بهتر است 2 خواهر یا 2 برادر باشند.

6)      همستری نباید عطسه کند و تنفس صدا دار داشته باشد.(نشانه سرما خوردگی همستر)

7)      همستر را از فروشگاه ها و مراکز نگهداری دارای مجوز بهداشتی و معتبر و با شرایط بهداشتی و تمیز خریداری کنید.

روش گرفتن همستر

 

اگر می خواهید همستری را که هنوز اهلی نشده بگیرید و یا تجربه‎ای در گرفتن همستر ندارید بهتر است از یک قوطی یا فنجان برای این کار استفاده کنید. کافیست یک قوطی یا فنجان روبروی حیوان قرار داده سپس حیوان را با ملایمت درون آن هدایت کنید و به این وسیله حیوان را انتقال دهید. اغلب همسترها  برای حس کنجکاوی به درون فنجان می روند. برای گرفتن همستر در دست دو روش زیر پیشنهاد می شود :

  • گرفتن از پشت گردن همستر : این روش بیشتر برای همسترهای کوچک و یا همسترهای ناآشنا استفاده می‎شود به این علت که همسترهای کوچک از انسان بسیار می‎ترسند و ممکن است که از کف دست به پایین بپرند و به خود صدمه بزنند.
  • گرفتن همستر از زیر بغل و گذاشتن همستر در کف دست : این روش برای گرفتن همستر آشنا بسیار متداول است ولی اگر حس کردید که همستر خسته شده و تمایل دارد به داخل قفس برگردد بی درنگ او را در قفسش قرار دهید.

گزیدگی همستر:

  • همه انواع همستر ممکن است گاز بگیرند اما همسترها ترجیح میدهند غذا را گاز بزنند نه انسان.  گزیدگی جوندگان اغلب کوچک و سطحی است اما آنها می توانند همچنین بطور بالقوه زخم های با سوراخ عمیق ایجاد کنند.
  • درحالی که احتمال انتقال بیماری ها از راه گاز گرفتن همستر به انسان وجود دارد اما ابتلای انسان به انواع بیماری ها از راه گازگرفتن همستر بسیار نادر است. مطابق بررسی‎های آزمایشگاهی روی همستر و جربیل بیماری‎های انسانی که از راه همستر به انسان از راه گزیدگی انتقال می‎یابد شامل هاری ، تولارمی و عفونت ویروسی لیمفوسیتیک مننژیت می‎باشند. دو بیماری دیگر جوندگان یعنی تب گازگرفتگی موش و ویروس هانتا که می تواند در بزاق همستر زنده بماند بیشتر از طریق گاز گرفتن موش و سایر جوندگان انتقال می یابد .
  • بنابراین به‎ندرت هاری، تولارمی (ناشی از Francisella tularensis) و بطور بالقوه ویروس Lymphocytic choriomeningitis می تواند از طریق گزیدگی همستر آلوده انتقال پیدا کند.
  • همه زخم های ناشی از گزیدگی باید بلافاصله با مقدار زیادی صابون و آب به شدت شستشو و تمیز شوند و سپس با دقت نشانه‎های عفونت در فرد مورد ارزیابی و پایش قرار گیرد. عفونت معمولاً به وسیله باکتری‎های همسفره دهان همستر یا پوست فرد گزیده شده ایجاد می‎شود. درمان با داروهای ضد میکروبی باید برای هر گزیدگی برروی مفاصل ، دست ، غلاف تاندون ها ، پروتزها یا ایمپلنت یا در نواحی تناسلی و برای هر نوع گزیدگی در افراد مبتلا به ضعف ایمنی مورد توجه قرار گیرد.
  • بیماریهای قابل انتقال بین انسان و حیوانات(Zoonotic Diseases) :

    بیماری‎های قابل انتقال بین انسان و حیوان (Zoonoses) به بیماریهای عفونی گفته می شود که میتواند از حیوان اهلی یا وحشی به انسان و یا از انسان به حیوان منتقل شود. لذا این بیماریها در دو گروه عفونت های منتقله از حیوان به انسان (Zooanthroponoses) و بیماری‎های منتقله از انسان به حیوانات  (Anthropozoonoses) طبقه بندی شده‏اند. این بیماری‎ها همچنین به دو گروه بیماریهای مشترک با تماس تصادفی Casual Contact)) و یا تماس فعال (Active Contact) تقسیم‎بندی می شوند. از مجموع بیش از 1400 عامل بیماریزای شناخته شده که انسان به آنها مبتلا می شود، بیش از 60 درصد آنها مشترک بین انسان و حیوان می باشند.

    نوزادان و کودکان تا سن 5 سالگی بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماریهای مشترک قرار دارند زیرا آنها دستان خود را پس از تماس به حیوانات خانگی شستشو نمی دهند و انتقال دهانی مدفوعی در بین آنها بیشتر اتفاق می افتد. همچنین زنان باردار، سالمندان و افراد مبتلا به بیماری های مزمن و تضعیف کننده ایمنی به واسطه کاهش یا ضعف سیستم ایمنی بدن آنان بیشتر از افراد بالغ سالم در معرض خطر ابتلا به بیماری های مشترک هستند.

    میزان احتمال خطر ابتلا به بیماریهای قابل انتقال بین انسان و حیوان : 

    برای افراد بالغ و کودکان بالای 5 سال سالم ، احتمال خطر ابتلا به این بیماریها در ارتباط با یک همستر خانگی در حد درجه 1 است.

  • برای گروه‏های در معرض خطر از جمله افراد مبتلا به ضعف ایمنی (Immunocompromised) از جمله افراد مبتلا به HIV/AIDS ، پیوند شده اعضاء و مبتلایان به سرطان، نوزادان، کودکان کمتر از 5 ساله، زنان باردار و سالمندان، احتمال خطر ابتلا به این بیماریها در ارتباط با یک همستر خانگی در حد درجه 2 است.

  •  

کودکان به دلیل ریسک بالای ابتلا به انواع بیماریها نباید انواع حیوانات از جمله جوجه تیغی، همستر، جوجه، مارمولک یا لاک‎پشت را در خانه نگهداری کنند و یا از نزدیک با آنها در تماس باشند. در کنار این مسئله که آنها می توانند حامل میکروب‏های بسیار خطرناک و گاه کشنده ای باشند، بیشتر از سگ و گربه ها نیز مستعد چنگ زدن و گاز گرفتن هستند که بویژه برای کودکان زیر 5 سال خطر بیشتری خواهد داشت. کودکان زیر 5 سال آسیب پذیرترند زیرا سیستم ایمنی آنها در حال تغییر و تکامل است بعلاوه در این سنین آنها بیشتر دست خود را در دهانشان می کنند.

 

بیماری های قابل انتقال بین انسان و همستر :

همستر ها بندرت در انتقال بیماری به انسان شرکت دارند. با این وجود هر کدام  از عوامل بیماری های زیر ممکن است در یک فرصت مناسب توسط همسترها حمل شده و به انسان انتقال یابد.

درماتوفیتوز Dermatophytosis (کچلی قارچی ، درماتو مایکوز Dermatomycosis) 

عفونت قارچی پوست توسط یکی از انواع قارچ های میکروسپوریوم یا تریکوفیتون ایجاد می شود. در انسان‌ها ممکن است نواحی پوست قرمز با اطراف مشخص ، برجسته و خارش‎دار توسعه یابد که اغلب نسبت به مرکز روشن‎تر هستند و بنابراین ظاهری حلقه ای دارند. قارچ ها از طریق تماس با پوست، خز یا پوسته های بدن حیوان آلوده به ویژه اگر پوست فرد آسیب دیده یا مرطوب باشد، انتقال می‌یابند. نشانه های درماتوفیتوز در همستر می تواند دامنهای از هیچ گونه ضایعه‎ای در همه بخش‎های بدن تا وجود ضایعات خشک ، فلس مانند ، مدور روی سر ، اندام ها ، گوش ها و بدن متغییر باشد. این عارضه متداول‎ترین بیماری قابل انتقال از جوندگان به انسان است.

کوریومننژیت لیمفوسیتیک (Lymphocytic Choriomeningitis)(LCM) : 

ویروس این بیماری در سال 1975 کشف شده و از خانواده آرناویریده می‎باشد. ویروس لیمفوسیتیک کوریومننژیت دامنه وسیعی از جوندگان وحشی، موش‎های خانگی و گونه‌های حیوانات آزمایشگاهی از جمله موش، همستر و خوکچه هندی را آلوده می‌کند. ویروس عامل بیماری از راه ادرار، مدفوع، شیر و بزاق دفع می‌شود. این یک عفونت ویروسی است که بطور مشخص باعث ایجاد نشانه‎های بالینی نمی شود یا بیماری شبه آنفلوانزا خود محدود شونده خفیفی را در افراد مبتلا به ضعف ایمنی ایجاد می کند. موش در حقیقت میزبان مخزن است اما تماس با موش می‎تواند منجر به عفونت در همستر و خوکچه هندی شود. این ویروس بطور طبیعی در جوندگان دست آموز خانگی از جمله همستر، جربیل  و خوکچه هندی پیدا نمی‎شود. به هر حال آنها می توانند پس از تماس با موش خانگی وحشی در پرورشگاه ها ، فروشگاه های حیوانات خانگی یا خانه آلوده شوند. همچنین بندپایان گزنده مانند جربها و کنه‌ها و پشه‌ها ناقلین مهم این ویروس هستند. انسان نیز به ندرت بدنبال تماس با همستر آلوده به ویروس لمفوستیک مننژیت ممکن است آلوده شود. انسان از راه تنفسی، خراش‌های پوستی، مخاط چشم، بینی و دهان با بافتها، مدفوع، ادرار، خون و سایر ترشحات حیوان آلوده و حتی بلع غذای آلوده به ادرار و مدفوع و احتمالا گاز گرفتن همستر آلوده مبتلا می شود. بیماری می تواند از طریق لمس کردن و دست زدن به اشیاء بی جان از جمله بستر ، گرد و خاک ، ظرف غذا و ... نیز انتقال یابد.

این بیماری ویروسی معمولا در موش صحرایی یک عفونت مزمن و در همسترها یک عفونت بدون نشانه ایجاد می کند. نشانه‎های بیماری شدید در همستر شامل کاهش فعالیت، از دست دادن اشتها، پوشش زبر و خشن است و سپس حیوان ممکن است کاهش وزن، وضعیت خمیده، التهاب پلک‎های چشم و در نهایت مرگ را تجربه کند. عفونت با این ویروس متداول نیست زیرا حدود  5 درصد جمعیت جوندگان در نواحی شهری از نظر سرمی مثبت هستند یعنی تنها 5 درصد افراد در معرض ویروس قرار دارند. بنابراین بندرت انسان بطور واقعی به این ویروس مبتلا می شود. در افراد بالغ با سیستم ایمنی طبیعی عفونت ویروس لمفوسیتیک مننژیت بدون نشانه است اما ممکن است بیماری خفیف شبه آنفلوانزا با نشانه های بالینی شامل تب ، بی اشتهایی، درد عضلانی ،سردرد ، تهوع و استفراغ و بیقراری گزارش شود. در افراد مبتلا به نقص ایمنی عفونت ویروس LCMV   می تواند خیلی شدید و حتی کشنده باشد. نشانه های شدیدتر بیماری می تواند شامل لنفوآدنوپاتی، مننگوانسفالیت و نشانه‌های عصبی، سردرد شدید، ادم پلکها و افزایش فشار مایع مغزی- نخاعی شود. اگر یک زن در مدت بارداری آلوده شود،  سقط جنین یا نقایص مادرزادی شدید مانند هیدروسفال مادرزادی ، کوریورتینیت ، کوری و تاخیر در رشد ذهنی ممکن است رخ دهد. علی رغم گزارشات شیوع این بیماری در انسان و انتقال آن از همستر ها در سال ١٩٧٤ ولی منبع آلودگی در موش‎ها بیشتر از همسترها است. به دنبال افزایش نگهداری همستر موارد متعددی از رخداد بیماری در انسان گزارش شده است. بعنوان نمونه در بهار 2005 ویروس عامل لمفوسیتیک مننژیت باعث مرگ سه فرد دریافت کننده اندام‎های پیوندی شد و این در حالی بود که همه آنها اندام‎ها را از دهنده یکسان دریافت کرده بودند. در نهایت ویروس از اندام همستر خانگی دهنده اعضاء جدا شد.

هاری ( Rabies): 

هاری در جوندگان کوچک مانند موش خانگی ، موش صحرایی و سنجاب بسیار غیر متداول است. بیماری گاهی اوقات در جوندگان بزرگ مانند موش خرما دیده می شود. هاری یک عفونت ویروسی سیستم عصبی است که تقریبا پس از تظاهر نشانه‌های بالینی صد در صد کشنده است. انتقال ویروس هنگامی که بزاق یک حیوان آلوده در تماس یا یک زخم (از قبیل یک گزیدگی یا خراشیدگی) یا غشاء مخاطی قرار می گیرد، اتفاق می افتد. همسترها خیلی بندرت با ویروس هاری آلوده می‎شوند زیرا آنها بطور بارز پس از ضربه یا جراحت جسمی ناشی از گزیدگی یک حیوان هار تلف می‌شوند. به هر حال همستر می تواند از گزش یک خفاش هار زنده بماند و آلوده شود. تنها چند مورد گزیدگی انسان با همسترهای هار اساسا در قاره آمریکا گزارش شده است اما به تازگی یک همستر هار که با تعدادی از کودکان یک مدرسه تماس داشته در کانادا پیدا شده است.

عفونت ناشی از گونه های انگل کرم های نواری Hymenolepis و Rodentolepis

کرم های نواری کوتاه موش، Rodentilepis nana و کرم نواری موش صحرایی، Hymenolepis diminuta می توانند همسترها را آلوده کنند و ممکن است انسان را هم آلوده نمایند. هر دو ممکن است از طریق خوردن میزان واسط آلوده از جمله کک و سوسک انتقال یابند اما R. nana می تواند بطور مستقیم از طریق بلع تصادفی مواد آلوده به مدفوع انتقال یابد. عفونت در انسان بندرت باعث ایجاد علائم بالینی شده و معمولا بدون نشانه است و اغلب کرم های بالغ به طور خود بخود ممکن است در مدت 4 تا 6 هفته بدون درمان خاصی بمیرند اما در آلودگی شدید در روده کوچک ممکن است درد شکم ، تهوع ، استفراغ و اسهال ایجاد شود.

سالمونلوز (Salmonellosis) : 

یک عفونت باکتریایی است که به وسیله سروتیپ‎های متعدد سالمونلا تیفی موریوم (Salmonella typhimurium) ایجاد می‎شود. سالمونلا بطور معمول با بهداشت نامناسب و ضعیف یا پخت ناکافی غذا در مدت آماده سازی غذا ایجاد می شود.  این باکتری در مدفوع بسیاری از حیوانات به وِیژه حیوانات خانگی وجود دارد. خزندگان به طور اختصاصی احتمال دارد که مخزن سالمونلا باشند. همچنین لاک‌پشت‎های خانگی منبع اولیه سالمونلا هستند. یافته های جدید نشان داده که با دست زدن به جوندگان خانگی بطور بالقوه احتمال خطر انتقال سالمونلا به ویژه برای کودکان وجود دارد. عفونت سالمونلایی بطور مشخص اسهال ایجاد می کند اما در برخی موارد می تواند موجب بیماری شدیدتری نیز بشود. باکتری از طریق مدفوع یک حیوان آلوده دفع می شود که ممکن است نشانه اسهال را نشان دهد یا نشان ندهد. انتقال از طریق روش مدفوعی دهانی بطور مستقیم از طریق دست آلوده یا مصرف آب و غذایی آلوده به مدفوع جوندگان اتفاق می افتد. سالمونلا در همستر بیشتر عفونت بدون نشانه یا تحت بالینی ایجاد می کند. اولین موارد شیوع سالمونلوز انسانی ناشی از سالمونلا تیفی موریوم همراه با انتقال از جوندگان خانگی سال 2004 در امریکا در بین 5 پسر چهار ساله در ایالت‌های کارورلینای جنوبی و مینسوتا اتفاق افتاد که با تب بالا، موارد شدید اسهال آبکی و قولنج و درد شکمی و استفراغ دست کم 12 تا 72 ساعت پس از تماس با همسترهای بیمار همراه بوده است. این بیماری در انسان معمولا 4 تا 7 روز طول کشید و در افراد بالغ سالم بدون درمان بهبود یافتند اما در کودکان بیماری شدیدتر بوده و آنها در بیمارستان بستری شدند. همسترها نشانه‌های بالینی خواب آلودگی و اسهال را بلافاصله پس از خریداری از یک فروشگاه حیوانات خانگی نشان داده و دو تا هفت روز بعد تلف شدند.

بیماریهای قابل انتقال بین انسان و همستر (2)

محصول مرتبط :

آموزش پرورش همستر

مطالب مرتبط :

تعیین سن همستر

نكات كاربردي در نگهداري همستر

انتخاب همستر در هنگام خريد آن

تغذیه همستر


       .: نظر شما در مورد این مطلب:.
نام *:
 ایمیل :  
نظر شما *
لطفا حاصل عبارت را در باکس زیر وارد نمایید : *
24
به علاوه
45
=
     
به novintiur.ir امتیاز دهید :
با تشکر از حمایت شما