تولارمی (Tularemia): 

یک عفونت باکتریایی است که توسط فرانسیسلا تولارنسیس (Francisella tularensis) با دو تیپ A (بیووار تولارنسیس) در امریکای شمالی با بیماریزایی بالا در انسان و حیوانات (خرگوش، موش آبی، سگ آبی) و تیپ B (بیوار پاله آرکتیا palaearctia) در اروپا و آسیا با بیماریزایی کم در جوندگان ایجاد می شود. نشانه های بالینی و بیماریزایی این باکتری به روش انتقال و سویه باکتری بستگی دارد. این باکتری بطور متداول در حیوانات وحشی از جمله پستانداران جونده با دو ردیف دندان (Lagomorphs) از جمله خرگوش و خرگوش صحرایی و جوندگان تشخیص داده شده است. عفونت در انسان و حیوانات با هیچ نشانه بالینی همراه نیست یا ممکن است با نشانه‎های شبه آنفلوانزا یا اسهال شدید یا پنومونی همراه باشد. باکتری بشدت بیماریزا است و تنها 10 تا 50 باکتری انسان را آلوده می کند.

یک مورد انتقال مشکوک فرانسیسلا تولارنسیس از یک همستر خانگی به انسان گزارش شده است که در سال 2004 در ایالت کلورادو اتفاق افتاده است. آنها مشکوک شدند که همستر به وسیله جوندگان وحشی هنگام اقامت در فروشگاه حیوانات خانگی آلوده شده و عفونت را به یک پسر سه ساله از طریق گازگرفتن وی انتقال داده است. همستر در زمان گاز گرفتن بیمار، اسهال داشته و دو روز بعد تلف شده است. همچنین در سال 2004 در ایالت مینسوتا 63 همستر کوتوله وارداتی به تولارمی مبتلا شدند و همه یک هفته بعد تلف شدند. این همسترها توسط توزیع کنندگان همستر بین فروشگاه‎های محلی توزیع شدند. این بیماری در بین کارکنان 4 فروشگاه حیوانات خانگی هم گزارش شد. یکی از کارکنان با سابقه گازگرفتی همستر بیماری شدیدتری را با نشانه های شبه انفلوانزا شامل سردرد ، گلو درد ، گرفتگی بینی ، استفراغ ،تب بالا ، لرز ، درد بدن و تورم لب‎ها نشان داد اما آزمایش وی از نظر تولارمی منفی بوده است. نتیجه بررسی سرولوژیکی روی 72 نمونه حیوانی و محیط نشان داد که همه همسترها از جمله همسترهای کوتوله وارداتی بدون نشانه بالینی، دو قلاده سگ و یک خرگوش و نمونه‎های محیط مثبت بوده است. بررسی‎ها نشان داد که عامل بیماری از طریق موش‌های وحشی به داخل مراکز توزیع کننده و فروشگاه‎های حیوانات خانگی معرفی شده است. تولارمی در میان شکارچیان همستر در شوروی سابق نیز گزارش شده است.

علاوه بر بیماری های یاد شده که تا کنون موارد انتقال آنها از طریق همستر گزارش شده است احتمال انتقال بیماری های زیر نیز از همستر درصورت تماس آنها با سایر حیوانات به ویژه جوندگان اهلی و وحشی وجود دارد اما گزارشی از انتقال آنها به شکل مدون از همسترهای خانگی در دسترس نیست.

لپتوسپیروز (Leptospirosis): 

لپتوسپیروز یک بیماری باکتری است که توسط باکتری‎های جنس لپتوسپیرا ایجاد می‌شود و بطور گسترده در انسان و حیوانات اهلی و وحشی انتشار یافته است. بسیاری از انواع حیوانات حامل این باکتری هستند و آنها ممکن است بیمار باشند اما هیچ نشانه بالینی را بروز نمی‌دهند. احتمال انتقال این بیماری به انسان از بسیاری از گونه های حیوانی باید مورد توجه قرار  گیرد‌. اما حیوانات مزرعه و سگ متداولترین مخزن این بیماری هستند. انتقال باکتری به انسان می تواند از طریق خراش‎های پوستی و غشاهای مخاطی چشم و بینی به دنبال تماس با ادرار یا بافت‎های حیوان آلوده به لپتوسپیروز و آب ، غذا و خاک آلوده به ادرار اتفاق افتد. میکروب از راه تنفسی و گوارشی نیز می‎تواند انتقال پیدا کند. روش انتقال بیماری از انسان به انسان ناشناخته است. بیماری می تواند از عفونت بدون نشانه تا بیماری شدید با دامنه‎ای از نشانه‎های شبه آنفلوانزا شامل تب بالا، سردرد شدید، لرز، درد عضلانی و استفراغ تا درد شکمی ، اسهال و بثورات جلدی بروز کند. اگر بیمار درمان نشود نارسایی کبدی با نشانه زردی ( در پوست و چشم )، نارسایی کلیوی، مننژیت و  انسفالیت (التهاب پرده مغز و نخاع) و درگیری ریوی ظهور می‎یابد. سپتی سمی با نشانه‎های تب، بیقراری، سردرد و التهاب ملتحمه چشم همراه است. بندرت موارد مرگ اتفاق می افتد. انتقال از جوندگان خانگی و دست آموز  نادر است اما می‎تواند اتفاق افتد. همه گیری بیماری در جوندگان آزمایشگاهی گزارش شده است.

تب گاز گرفتگی موش (Rat-Bite Fever): 

تب گاز گرفتگی به وسیله باکتری استرپتوباسیلوس مونی فرمیس (Streptobacillus moniformis) در امریکا یا اسپیریلوم مینوس (Spirillum minus) در آسیا ایجاد می شود . این ارگانیسم‌ها در فلور میکروبی مجاری تنفسی و دهان - حلق جوندگان به ویژه موش وجود دارند. بیماری در جوندگان بدون نشانه است. بیشتر عفونت‎های انسانی بدنبال یک زخم گاز گرفتگی یا خراش و همچنین بندرت پس از خوردن غذا و  آب آلوده به ترشحات جوندگان یا تماس نزدیک با جوندگان ایجاد می شود. نشانه‎ها شامل لرز ، تب ، بیقراری ، سردرد ،استفراغ و درد عضلانی 2 تا 10 روز پس از آلودگی می باشند. بثورات جلدی (Rash) می تواند همراه با درد مفاصل ، آبسه ، اندوکاردیت ، پنومونی ، هپاتیت ، پیلونفریت و انتریت باشد. اگر اقدامات درمانی انجام نشود می تواند منجر به بروز بیماری شدید و مرگ شود. میزان مرگ و میر در افراد بیمار درمان نشده 7 تا 10 درصد است.

کامپیلوباکتریوز (Campylobacteriosis) : 

کامپیلوباکتر را می توان از گونه‎های حیوانات خانگی و آزمایشگاهی جدا کرد. انتقال عفونت به انسان از راه مدفوعی دهانی انجام می‎شود و انتریت حاد ایجاد می نماید و نشانه‎های آن شامل اسهال ، شکم درد ، تب ، تهوع و استفراغ می‎باشد.

عفونت هانتاویروس (Hantavirus Infection) :

عفونت با هانتاویروس‎ها در جمعیت جوندگان سراسر جهان اتفاق می‎افتد. موش صحرایی و موش خانگی در همه‌گیریها درگیر این بیماری می‎شوند و عفونت کارکنان آزمایشگاه بدنبال تماس با موش‎های صحرایی آلوده گزارش شده است. ویروس در ترشحات تنفسی، بزاق، ادرار و مدفوع حیوانات آلوده دفع می‎شود و به انسان از طریق افشانه‎های تنفسی (Aerosol) ایجاد شده از ادرار ، مدفوع ، بزاق یا مواد بستر لانه جوندگان خانگی و یا تماس مستقیم این مواد آلوده با زخم باز ، دهان و بینی انتقال می یابد. انتقال ویروس از راه گاز گرفتن حیوان آلوده ممکن است اتفاق افتد اما نادر است. بیشتر موارد انتقال بیماری هنگامی که جوندگان محیط خانه را آلوده کرده باشند از راه جارو زدن و تمیز کردن خانه انتقال یافته است. نشانه‎های بالینی اولیه شامل خستگی، تب ، درد عضلانی عمیق (در عضلات بزرگ ران ، لگن ،پشت و گاهی شانه) است که عمومیت دارد و در 50 درصد افراد نشانه‎های دیگری شامل سردرد، منگی، لرز و مشکلات گوارشی مانند تهوع، استفراغ، اسهال و درد شکمی ظهور می‎باید. 4 تا 10 روز پس از بروز نشانه‎های اولیه بیماری به سرعت نارسایی‎های تنفسی شامل سرفه، تنفس کوتاه، احساس سنگینی و سفتی اطراف قفسه سینه و قرار دادن یک بالش برروی صورت به واسطه پر شدن ریه های با آب ظهور می‎کند. سندروم تنفسی حاد هانتاویروسی اولین بار در سال 1993 در سراسر امریکا با همه گیری یک بیماری نامشخص در بین افراد بالغ جوان در چهار ایالت نیومکزیک، آریزونا، کلورادو و یوتا با میزان مرگ و میر 50 درصد شناسایی شد. این بیماری درمان اختصاصی ندارد و بلافاصله افراد بیمار باید بستری و  تحت مراقبت های ویژه قرار گیرند.

تشخیص بیماری در همستر :

برای تشخیص سلامتی همستر باید از رفتار طبیعی آنها آگاه شوید. رفتار در همستر مانند کودکان هم میتواند ارثی باشد و هم میتواند از محیط آموخته شود. بعضی از رفتارها غریزی است مانند شیر خوردن از بدو تولد. سایر رفتارها از والدین و با مشاهده آموخته می‏شود و بعد به صورت غریزی در می‎آیند. حیوانات در طول زندگیشان دائما در حال یادگیری هستند. آنها به حواس بینایی، بویایی و شنوایی اعتماد زیادی دارند و از علامت‎های کلامی اجتناب می‎کنند زیرا توسط حیوانات درنده ردیابی می‎شوند. عملکرد رفتار آنها خوردن ، دفاع از خود و تولید مثل است.

رفتارهای طبیعی: در همستر گوش به زنگی و هوشیاری اولین مرحله در دفاع از خود است. آنها بیشتر طول شب مراقب درندگان و خطرهای احتمالی هستند. همسترها به بینایی، بویایی و شنوایی متکی هستند و به دنبال اثری از چیزی یا کسی در اطرافشان و تشخیص دوست یا دشمن بودنش هوا را بو میکشند.

جیغ کشیدن ممتد : همسترهای سوری اگر بترسند جیغ میزنند. زمانی می‎رسد که همستر به شما عادت میکند و به محیطش اعتماد میکند و این جیغ زدن به طور طبیعی متوقف می‎شود. جیغ کشیدن دسته جمعی همسترهای سوری زمانی اتفاق میفتد که دو همستر برای برتری دعوا کنند. همستر مغلوب جیغ میزند و به پشت می چرخد تا به همستر برتر بفهماند که تسلیم شده است.

برخورد دندانها: یکی از علائم آزردگی برخورد دندان‎ها است. در این مواقع باید همستر را تنها بگذارید. گاهی اوقات همستر این حرکت را تنها زمانی انجام می‎دهد که از خواب بیدارش کرده باشند. وقتی همستر این حرکت را انجام می دهد سعی نکنید او را در دستتان بگیرید چون ممکن است شما را گاز بگیرد.

جنگیدن : همسترهای سوری باید تنها نگهداری شوند و اگر با همستر دیگری نگهداری شوند دعوا میکنند که ممکن است باعث مرگشان شود. جفت گیری همستر سوری باید با دقت انجام شود تا از آسیب جلوگیری شود. همسترهای کوتوله حیوانات اجتماعی هستند ولی گاهی اوقات احتمال درگیری بین آنها وجود دارد. معمولا این دعواها بازی هستند، به آسیب منجر نمی شوند و جای نگرانی نیست. جدا کردن آنها فقط زمانی توصیه می شود که این دعوا منجر به آسیب احتمالی شود اما اگر یکبار آنها جدا شوند آشنا کردن دوباره آنها با یکدیگر کار دشواری است.

ساییدن پهلو: همسترها معمولا پهلوهایشان را به دیواره قفس می‎سایند. این کار کاملا عادی است. همسترها در ران‎هایشان غدد عرقی دارند که از آنها برای مشخص کردن قلمرو خود استفاده می‎کنند.

علائم همستر سالم: چشم ها شفاف ، روشن و شاداب، پوشش بدن نرم و درخشان، گوشها سیخ و براق، چهره بازیگوش و هوشیار، شاداب، سرحال و فعال دارند و یکی از خصوصیات همستر سالم این است که هنگام گرفتن همستر هیچگونه مقاومتی از خود نشان نمی دهد.

علائم همستر بیمار: نشانه های بیماری در همسترها شامل کاهش اشتها و سطح فعالیت، افزایش پرخاشگری، از دست دادن وزن، ترشح غیر طبیعی از دهان، بینی و چشم ها، تغییرات در رنگ و قوام مدفوع، کدر یا کثیفی پوشش موی بدن، وضعیت غیر طبیعی قرارگرفتن بدن و بیش از حد تیمار کردن یا آسیب زدن به بخش های خاصی از بدن خود می‏شود. همچنین حیوان ضعیف و بسیار ناتوان و نحیف، گوش ها افتاده، پوشش بدن ژولیده و کدر پوست شل و افتاده، چشم ها بی حال و گود افتاده، در هنگام گرفتن همستر به شدت دچار استرس می شود و بدن خود را جمع و سفت می کند و اغلب تونوس عضلانی دارند(سفت کردن عضلات) که در دستتان حس می شود.

اگر رفتار یا ظاهر همستر خانگی غیر طبیعی شد صاحب آن باید حتماً توصیه های دامپزشک را پیگیری کند. هرچند متأسفانه برخی از صاحبان ممکن است از بردن همستر خود نزد دامپزشک به واسطه هزینه های مراقبت های دامپزشکی در مقایسه با ارزش ریالی حیوان خودداری کنند. بیماری های همستر ممکن است ناشی از ناکافی یا نامناسب بودن رژیم غذایی یا شرایط بهداشتی محیط زندگی باشد اما جلوگیری از بیماری های عفونی خیلی  مهم است.

پیشگیری و کنترل عفونت :

با وجود اینکه همسترها بطور کلی احتمال خطر پائین برحسب توانایی بالقوه آنها در انتقال بیماری به انسان ها دارند اما آنها همیشه کمی خطرناک هستند. بنابر این از تماس نزدیک طولانی با همستر از جمله اجازه دادن به همستر برای خوابیدن در بستر کودک باید اجتناب ورزید. گرفتن و دستکاری بیش از حد می تواند همچنین برای حیوان بسیار استرس زا باشد. هر فردی به ویژه کودکان که همستر را در دستان خود بگیرد باید چگونگی گرفتن صحیح و ایمن همستر ها را آموزش ببیند. برای به حداقل رساندن احتمال خطر انتقال بیماری های مشترک بین همستر و انسان نکات مهم زیر را مورد توجه قرار دهید:

مراقبت های بهداشتی : 

اگر مراقبتهای صحیح مانند رژیم غذایی مناسب ، بهداشت محیط ، ورزش و توجه کافی به همستر داشته باشید همسترتان سالم ، زرنگ و هوشیار می ماند و خوردن و آشامیدنش طبیعی است. بررسی هر روزه ی حیوان امکان تشخیص علائم بیماری را به شما می دهد. هر تغییری در رفتار طبیعی همستر ممکن است نشان دهنده مشکلی باشد.مراقب موارد زیر باشید:

• خوردن و آشامیدن بیش از حد طبیعی
• بی قراری ، بی حالی ، بدنی خمیده
• پوست کدر و خارش
• ترشح از چشم ، بینی و گوش
• کثیفی اطراف مخرج با ادرار یا مدفوع
• تغییر در رنگ یا شکل مدفوع
• ادرار بیشتر یا کمتر از حد معمول یا رنگ غیر عادی
• بوی بد گوشها ، دهان یا مخرج
• دندان قروچه با صدای بلند
• دشواری در خوردن ، آشامیدن یا حرکت
• دشواری در تنفس یا صدای خس خس از سینه

بهداشت دست :

• باید تلاش کنید ،  دست ها باید بطور کامل با صابون و جریان آب قبل و پس از دست زدن به همستر و پس از تمیز کردن قفس همستر یا تماس با بستر ، مدفوع یا ادرار همستر  و نواحی که همستر در آنجا حضور داشته شستشو و ضد عفونی شود .
• کودکان باید بلافاصله پس از تماس با همستر و قفس یا بستر آن باید دست خود را با آب و صابون شستشو و ضدعفونی کنند. اینکار باید به وسیله یک فرد بزرگسال برای اطمینان از اینکه دستان خود را بطور صحیح شسته اند نظارت شود.
• شستشوی دست ها بهترین روش برای پیشگیری از انتقال بیماری های مشترک بین انسان و همستر است.

تمیز کردن قفس همستر :

• اولین راه حل حفظ صحیح بهداشت همستر اطمینان از این است که محیط زیست آنها همیشه خشک و تمیز باشد.
• قفس همسترها را باید روزانه تمیز کرد و بهداشت آن را خوب حفظ کرد . زنان باردار به هیچ عنوان نباید قفس همسترها را تمیز کنند.
• قفس همستر باید بطور کامل دست کم یک بار در هفته  شامل جمع آوری همه بستر قفس و شستشو و  ضدعفونی خود قفس تمیز شود. برخی از همستر ها نیاز دارند قفس آنها بیشتر از این حد شستشو و تمیز شود. تمیز کردن منظم قفس همستر می تواند به جلوگیری از انتشار عوامل بیماری زا از جمله ویروس لیمفوسیتیک مننژیت و سالمونلا کمک کند. 
• برای ضدعفونی قفس همستر می توانید یک دوم فنجان محلول وایتکس را به 3 لیتر آب اضافه کنید و پس از شستشو  استفاده کنید .
• دستان خود را باید پس از تمیز کردن قفس همیشه بطور کامل با آب و صابون شستشو و ضدعفونی کنید . هنگام شستشو باید از دستکش لاستیکی یا لاتکس غیر استریل استفاده کنید .
• افراد مبتلا به ضعف ایمنی از جمله افراد مبتلا به HIV/AIDS ، پیوند اعضاء و سرطان باید سعی کنند فرد دیگری قفس همستر آنها را تمیز کند. در غیر اینصورت آین افراد باید دستکش لاستیکی در هنگام تمیز کردن قفس بپوشند و به ویژه در ارتباط با شستشو و ضدعفونی کردن دستان خود بلافاصله پس از پایان کار کوشا باشند .
• قفس همستر را در مکانی با تهویه مناسب یا خارج از منزل شستشو و تمیز کنید. هوای آلوده را قبل از تمیز کردن خارج کنید.
• نواحی آلوده به همه ترشحات و مدفوع و مواد خانه و بستر همستر را با اسپری مواد ضدعفونی کننده یا محلول 10 درصد وایتکس کاملا  ضدعفونی کنید و سپس به تمیز کردن اقدام کرده و مواد زائد جمع آوری شده را در کیسه های در بسته دفع نمایید.

مدیریت نگهداری همستر : 

• توصیه می شود قبل از اینکه همستر شما به یک وضعیت اضطراری مبتلا شود یک کلینیک دامپزشکی مجهز جهت مراجعه دوره ای و اخذ توصیه های بهداشتی انتخاب نمایید.
• اگر شما یک همستر جدید خریداری کردید آن را برای ارزیابی سلامت نزد دامپزشک ببرید  و  وضعیت سلامت آن را به معاینات منظم پیگیری کنید.
• همستر را در شرایط بهداشتی خوب و ایده آل با مدیریت صحیح و مراقبت های دامپزشکی نگهداری کنید. آنها به رژیم غذایی و محیط خاصی برای حفظ سلامتی خود نیازمند هستند.
• صاحبان آنها باید به دامپزشکان یا در صورت عدم دسترسی به سایر صاحبان با تجربه همستر برای آگاهی از جزئیات خاص پرورش همستر مراجعه نمایند.
• هنگام ورود یک همستر جدید به محیط سایر حیوانات خانگی موجود باید مراقبت های بیشتری را بکار ببندید. شما ممکن است متوجه نشوید که همستر شما بیمار است با وجود اینکه آنها سالم بنظر می رسند.
• اگر همستر شما به بیماری های مشترک بین انسان و همستر مبتلا شد شما باید آموزش های اضافی درباره روش های کنترل انتشار بیماری باید از دامپزشک جویا شوید.
•  همستر خود را از مواد غذایی و نواحی آماده سازی غذا دور نگهدارید.
• پیشگیری از ابتلا همستر به بیماری با اجرای اصول بهداشت محیط به ویژه در قفس هایی که بتازگی حیوانات از شیر گرفته شده اند، همچنین کاهش عوامل استرس زا نیز حائز اهمیت می باشد.
• همیشه هنگامی که همستر در داخل قفس خودش نیست مراقب باشید و اجازه ندهید با سایر حیوانات خانگی یا ترشحات و لانه جوندگان تماس داشته باشد.
• با روش های مناسب و معمول خانه خود به ویژه محل نگهداری همستر را برای ورود موش غیر قابل نفوذ (Mouse-Proofing) نمایید.

گرفتن صحیح همستر را آموزش ببینید :

• صاحبان همستر باید روش گرفتن صحیح یک همستر را بطور اختصاصی برای کاهش احتمال خطر گاز گرفتن آموزش ببینند. همستر را به آرامی و تنها زمانی که ضروری است برای کاهش احتمال گزیدگی یا خراشیدگی توسط همستر  اینکار را انجام دهید .
• در صورت لزوم اگر میخواهید همستری را در دست بگیرید که احتمال دارد گاز بگیرد یا چنگ بزند میتوانید از دستکش استفاده کنید. البته دقت کنید که دستکش زبر نبوده و حیوان در اثر گرفته شدن با دست دچار اضطراب نشود.
• تنها همسترهای هوشیار و فعال را در دست خود بگیرید مگر اینکه همستر شما عادت به گاز گرفتن دارد.
• شستشو و ضد عفونی دست ها پس از گرفتن همستر بسیار مهم است.
• اگر همستر بیمار به نظر می رسد تا حد امکان از گرفتن آن خودداری کنید.

رعایت بهداشت فردی:

• رعایت بهداشت فردی و استفاده از تجهیزات حفاظت فردی در محیط های کار و نگهداری و پرورش حیوانات خانگی بسیار مهم است .
• استفاده از پوشش های محافظتی مانند دستکش و ماسک ، رعایت اصول بهداشت فردی و اجرای روش های بهداشت محیط هنگام نگهداری ، گرفتن و حمل همستر و تمیز کردن محل زندگی همستر به پیشگیری از انتقال این بیماری ها هنگام تماس غشاهای مخاطی و پوست خراشیده انسان با ادرار و بافت های حیوان آلوده کمک خواهد کرد.
• افراد در معرض خطر از جمله  افراد با ضعف ایمنی ( افراد مبتلا به HIV/AIDS ، گیرندگان پیوند اعضاء و سرطان ) ، نوزادان ، کودکان کمتر از 5 سال سن ، زنان باردار و سالمندان سعی کنند از نگهداری همستر و سایر حیوانات در خانه خودداری نمایند. سایر افراد نیز بهتر است که قبل از تصمیم به نگهداری این حیوانات در منزل با یک دامپزشک درباره خطرات احتمالی نگهداری حیوانات مشاوره نمایند.
• خانواده کودکان زیر 5 سال و زنان باردار بهتر است صبر کنند تا فرزندشان بزرگ شود و سپس به نگهداری حیوان خانگی اقدام نمایند. بنابر این باید از نگهداری حیوانات در منزل بپرهیزند و از تماس کودکان با این حیوانات در مکانهای مختلف دیگر نیز خودداری نمایند.
• شستشو و ضدعفونی هر گونه زخم ناشی از گاز گرفتن همستر و سایر حیوانات بسیار مهم است زیرا ممکن است به باکتری های سطح پوست انسان ، گردو غبار محیط و بزاق و پوست بدن همستر آلوده شود.
• هر گونه حیوان گاز گرفتگی باید به مرکز بهداشت شهری یا روستای محل سکونت خود گزارش شود تا درصورت نیاز اقدامات درمانی و مراقبتی بلافاصله پس از گاز گرفتگی آغاز شود.
• همستر خود را هیچگاه نبوسید یا نزدیک صورت خود قرار ندهید.
• تهویه هوا در محل نگهداری و پرورش همستر باید تامین شود و از اقداماتی که گرد و خاک را در محیط افزایش می دهد مانند جارو زدن با جاری دستی یا جارو برقی باید جلوگیری کرد . برای تمیز کردن نواحی آلوده ابتدا با اسپری محلول 10 درصد مواد ضدعفونی کننده محیط را مرطوب کرده و سپس جارو کنید.

مراقبت های دامپزشکی :

• احتمال همه گیری یک بیماری جدید همیشه وجود دارد. بنابر این مراقبت های بهداشتی لازم  از همه حیوانات خانگی به عنوان یک حامل بالقوه بیماری های مشترک بین انسان و حیوان ضروری است.
• بدون مشاوره و نظر دکتر دامپزشک همستر خود از تجویز داروهای انسانی و دامپزشکی خودداری نمایید.
• همستر باید هر شش ماه یکبار توسط دامپزشک معاینه شود و  داروی انگلی لازم را دریافت نمایند.
• برای پیشگیری و درمان ضد انگلی علیه نماتودها( کرم های گرد ) دو نوع دارو توصیه شده است: پیپرازین و آیورمکتین.

ü       پیپرازین (ملح سیترات) را باید به آب آشامیدنی ( ١٠میلیگرم به ازای هر میلی لیتر آب ) حیوان اضافه کرد. مصرف پیپرازین باید به مدت هفت روز مداوم صورت گیرد. پس از هفت روز قطع دارو، مجددا یک دوره پنج تا هفت روزه مصرف تجویز می شود.

ü       آیورمکتین به صورت زیر جلدی تزریق می شود. تزریق آیورمکتین درد و سوزش زیادی در محل تزریق ایجاد می کند؛ بنابراین دارو باید به سرعت تزریق شود. آیورمکتین، 8 تا 10 روز بعد مجددا تکرار می شود.

• برای پیشگیری و  درمان تنیازیس و کرم های نواری تنها داروی مجاز در همستر، پرازیکوانتل است. چنانچه شکل تزریقی دارو در دسترس باشد، تجویز این شکل دارو ارجحیت دارد. دوز مصرفی برای هر دو شکل خوراکی و تزریقی یکسان است.لازم است تا پرازیکوانتل را پس از 12 روز مجددا تکرار کرد.
• برای پیشگیری و درمان آلودگی با انگل های خارجی از جمله جرب ها استفاده از آیورمکتین به میزان 200 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن می باشد. تزریق ها هر دو هفته یکبار تکرار شده و درکل سه نوبت درمان صورت می گیرد. به علاوه بر این استفاده از محلول 4 درصد پروپیلین گلیکول به صورت روزانه و برای مدت یک هفته نیز توصیه شده است .

مراقبت های قرنطینه و جداسازی :

• بسیاری از بیماری ها مشترک بین انسان و حیوان بدون نشانه است بنابراین حتی اگر حیوان به ظاهر سالم است افراد و سایر حیوانات خانگی هنوز در معرض خط قرار دارند و باید همه اقدامات جداسازی و قرنطینه را انجام دهید.
• سازمان دامپزشکی باید بروز و شیوع سرمی و بالینی این بیماری ها را در حیوانات خانگی از جمله همستر  و حیوانات آزمایشگاهی از آنجایی احتمال خطر هر یک از بیماری ها در پرورشگاه ها ، فروشگاه ها ، آزمایشگاه ها و صاحبان حیوانات خانگی ارزیابی و پایش نماید.
• همستر های بیمار و آلوده را از سایرین جدا کنید و برای دریافت توصیه های بهداشتی و اقدامات درمانی به کلینیک دامپزشکی مراجعه کنید.
• بمنظور از بین بردن این بیماری در جمعیت جوندگان به وِیژه همستر ، پرورشگاه ها و فروشندگان این حیوانات و سایر مراکز بهتر است حیوانات را از منبع مشخصی تهیه نمایید.
• حیوانات خانگی خود را از فروشگاه های قابل اطمینان خریداری کنید که یک برنامه ارزیابی و پایش سلامتی فعال داشته باشند.
• بیماری های مشترک بین انسان و همستر باید از طریق شناسایی عوامل بیماری زای عفونی قبل از ورود همسترهای جدید به جمعیت های موجود در پرورشگاه ها و آزمایشگاه حیوانات و  هنگام خریداری همستر از فروشگاه های حیوانات خانگی پیشگیری شود.
• پایش و ارزیابی سرولوژیکی گله های همستر در پرورشگاه ها و مراکز بزرگ فروش و هنگام ورود همسترهای وارداتی به ویژه در ارتباط با بیماری لیمفوسیتیک مننژیت ، هاری ، هانتاویروس ها ، لپتوسپیروز و تولارمی حائز اهمیت می باشد.
• مبارزه موثر با حشرات از جمله سوسک خانگی ، سوسک حمام و کک  به ویژه در پرورشگاه و فروشگاه حیوانات خانگی و حتی منزل صاحبان همستر برای قطع چرخه زندگی انگل های نواری همستر در میزبان واسط آنها اقدام موثری می باشد.
• وجود آلودگی های جوندگان کوچک در خانه یکی از مهمترین عواملی است که باید مورد توجه قرار داد زیرا جوندگان وحشی می توانند عوامل بیماری زا به یک همستر انتقال دهند .سپس همستر می تواند بطور بالقوه عوامل بیماری زا را به انسان در هنگام تماس نزدیک با آنها انتقال دهد.
• برای پیشگیری از ابتلا همستر به هاری باید از تماس آنها با حیوانات وحشی و سگ ، گربه و سایر حیوانات اهلی واکسینه شده بر علیه هاری خودداری نمایید .اگر یک جونده و سایر حیوانات هار شما را گاز گرفت ، اقدامات درمانی مربوطه را باید اجرا و پیگیری نمایید. 

محصول مرتبط :

آموزش پرورش همستر

مطالب مرتبط :

تعیین سن همستر

نكات كاربردي در نگهداري همستر

انتخاب همستر در هنگام خريد آن

تغذیه همستر

منابع :

1)    ƒCenters for Disease Control and  Prevention (CDC). Outbreak of multidrug-resistant Salmonella typhimurium associated with rodents  purchased at retail pet stores - United States, December 2003-October 2004, MMWR Morb Mortal Wkly Rep. 2005;54:429-433.

2)    ƒCenters for Disease Control and Prevention (CDC). Tularemia associated with a hamster bite - Colorado, 2004. MMWR Morb Mortal Wkly Rep. 2005;53:1202-1203.

3)    ƒAmman BR, Pavlin BI, Albarino CG, et al. Pet rodents and fatal lymphocytic choriomeningitis in transplant patients. Emerg Infect Dis. 2007;13:719-725.

4)     Hamsters for Physicians ,Worms & Germs , Promoting Safe Pet Ownerships . Updated June 23, 2008 . www.wormsandgermsblog.com  ,

5)    Zoonotic Diseaseas in Bird, Mice, Rats, Hamsters and other rodents, Rabbits, Fish, Reptiles and Amphibians . Michigan Technological University.

6)    Hamster , Wikipedia, the free encyclopedia .

7)    Rena Sherwood and Peter Gabriel  ,Hamster Bites & Human Disease ,  www.ehow.com.

8)    "Hamsters;" The Editors of Critters USA Magazine; 2008

9)    "The Laboratory Hamster & Gerbil;" Karl J. Field, et al.;1999

10)  Gary Balsamo, Pet Transmitted Diseases , Louisiana Department of Health and Hospitals Office of Public Health .

11)  Laura MacDougall ,Tularemia in Imported Hamsters ,BC Center for Disease Control .

12)  Neil Grove, An Introduction to Zoonotic Diseases Of Rodents , Division of Laboratory Animal Medicine University of North Carolina – Chapel Hill .

13)  Hamster Health Information on a Variety of Hamster Diseases , Mar 06, 2009 .

14)  Wild and Domestic Rodent Zoonoses , April 29, 2009 .

15)  Laura H. Kahn, Managing zoonotic disease r isks: need for greater physician and veterinarian collaboration . J. Chinese Clinical Medicine, V.2 , No.2 , Jan.2007 .

سایت ها و منابع مرتبط برای مطالعه بیشتر :

1)    Centers for Disease Control and Prevention Homepage-This site (http://www.cdc.gov) leads to a wide variety of infectious disease sites, including the 

1. CDC Website for Identification and Diagnosis of Parasites of Public Health Concern (http://www.dpd.cdc.gov/dpdx) 
2. Emerging Infectious Diseases Journal (http://www.cdc.gov/ncidod/EID/index.htm) 
3. CDC Rabies Website (http://www.cdc.gov/ncidod/dvrd/rabies) 

2)    The EPA Microbiology Website-This is the Environmental Protection agency’s microbiology website. (http://www.epa.gov./nerlcwww/index.html) 

3)    Dr. Daniel Shapiro's Zoonosis Website-This site provides lists of zoonotic diseases grouped by the animal species of contact, as well as literature citations. It was prepared by Dr.Daniel Shapiro, Director of the Clinical Microbiology Laboratories of the Boston Medical Center. (http: /medicine. bu.edu/dshapiro /zoo) 

4)    The Zoonotic diseases Website of the University of California-Santa Barbara-This is an extensive site devoted to zoonotic disease information. (http://research.ucsb.edu/connect/pro/disease.html) 

5)    MedWeb---This is a catalog of MANY health-related websites maintained by the Emory University Health Sciences Library. (http://www.medweb.emory.edu/MedWeb) 

6)    Microbes.info (http://www.microbes.info/)This is a comprehensive, general microbiology website. 

7)    InternetHealthDirectory(http://www.internethealthdirectory.com/Conditions_and_Diseases_Infectious_Diseases_Zoonoses.html)- A website that links together a large number of health related Websites , including a variety of sites related to zoonotic diseases.