خبرگزاری موج
سالانه در صنعت مرغداري كشور 2هزار ميليارد تومان مرغ در لاشه سوزها خاکستر مي شوند.
صنعت مرغداري در کشور ما قدمتي بالغ بر يک قرن دارد و ايران از نظر توليد و پرورش مرغ گوشتي رتبه هفتم جهان را دارد . چرخه توليد مرغ گوشتي مزارع اجداد ، مادر ، جوجه يکروزه و فارمهاي پرورش و کشتارگاههاي متعددي در طول سه دهه گذشته در کشور ايجاد شده وزمينه خودکفايي کشور فراهم شده است. حال سوال اينجاست که چرا هم توليد کننده مي نالد و هم مصرف کننده، چرا قيمت تمام شده محصول داخلي فراتر از قيمت جهاني است .و چرا و چراهاي ديگر
طبق گزارشات متوليان امر سالانه قريب به يک ميليارد و يکصد ميليون قطعه جوجه يکروزه در کشور توليد و بعد از پرورش با اوزان بالاي 2/2 کيليو گرم وارد بازار مصرف ميشود . باز طبق آمارهاي استخراجي از سطح کشور ميانگين تلفات درمزارع بين 10 الي 15 درصد را شامل ميگردد . اگر با يک حساب سر انگشتي محاسبه گردد بيش از 300 هزار تن مرغ؛ در طول دوره پرورش از چرخه توليد خارج و در لاشه سوز مرغداريها به خاکستر تبديل ميگردد . اگر بهاي يک کيلو مرغ را 6000 هزار تومان در نظر بگيريم رقمي بالغ بر2000 ميليارد تومان را با دست خود خاکستر ميکنيم . آيا جاي تاسف و تامل نيست!
باز جاي تاسف بسيار است اين فرهنگ در نزديک مرغدار نهادينه شده که 10 الي 20 درصد جوجه ريزي بيشتر انجام ميدهد چون ميداند خوراک لاشه سوزها خواهد شد و يا در خريد لاشه سوزها بدنبال ظرفيت بالاي سوزندان لاشه مرغ هستند!
نگارنده اعتقاد دارد که در طول سه دهه گذشته توسعه مرغداري در حد مطلوب وفراتر از انتظار صورت گرفته و خودکفايي کامل حاصل و مازاد توليد نيز وجود دارد و بايد فکري براي صادرات کرد . ولي متاسفانه در زمينه رعايت استانداردهاي توليد توجه که نه بلکه بي توجهي کامل شده است که خود جاي سوال دارد !
علل وقوقع حادثه را مي توان در،عدم آگاهي و شناخت کافي توليد کنندگان با علوم روز پرورش،عدم رعايت امور بهداشتي و قرنطينه اي،نبود مديريت تهويه در فارمهاي مرغداري،عدم رعايت فواصل استاندارد در احداث مرغداري ها و عدم توجه به مديريت اصولي پرورش جستجو كرد
عزيزان متولي ، دوستان اتحاديه ها و برادران و خواهران توليد کننده ، تجربه سه دهه فعاليت اينجانب در زير بخش دام و طيور و تجربيات شما عزيزان نيز در امر پرورش گواه اينست که با تزريق پول مشکل قابل حل نيست شايد مسکن باشد ولي علاج کار نيست . بايد ساختار و تفکر توليد تغيير يابد و به مباحث مختلف مديريتي و به امر آموزش و ترويج شيوه هاي نوين توجه ويژه مبذول گردد.
