تمام اعمالی که منجر به کشته شدن دام می گردد کشتار نامیده می شود.  غرض از کشتار این نیست که مثلاً سر دام بریده وپوست آن کنده ولاشه آماده وعرضه شود بلکه باید به نکاتی توجه داشت تا گوشت را خوش منظر ومطبوع در عین حال عمل کشتار خیلی سهل وآسان انجام گرفته وخطراتی متوجه کشتار کننده نشود ودام نیز در موقع کشتار زجر ندیده ویا بحداقل ممکن تقلیل یابد وبدین ترتیب گوشت بهتر تهیه ودر دسترس مصرف کننده قرار گیرد . چنانچه دام در موقع ذبح بی حرکت نشود وسربریدن به کندی صورت گیرد دام از خود واکنش ومقاومت نشان داده واین عمل کوجب فعل وانفعالات عضلانی شده ودر نتیجه گوشت نامطلوب تهیه وگاهی به علت عدم خروج کامل خون از بدن دام ۀ لاشه پرخون پرخون به نظر می رسد . در این صورت تغییراتی در لاشه ایجاد  خواهد شد که این تغییرات – از نظر اقتصادی وبهداشتی پسندیده نیست . هرچند عمل کشتار در کشورهای مختلف با روش های گوناگون متداول می باشد ولی در بیشتر کشورها عمل کشتار شامل گیج کردن وخونگیری است در بعضی دیگر منجمله ایران به استثنای تهران ، بدون گیج کردن ، سر بریدن وخونگیری انجام می شود . در کشتارگاه تهران ضمن گیج کردن با قطع رگ های گردن خونگیری صورت می گیرد  وروش گیج کردن در مورد گاو وگوسفند وخوک واسب در کشورها مختلف است واین اختلاف در مواردی موجب نواقص ومعایبی در عمل می گردد وبالنتیجه تأثیر در دام ولاشه وکشتار خواهد داشت . با وجود این امروزه بهترین طریقه را گیج کردن با برق وبالاخره گیج کردن با کاز انیدرید کربنیک می دانند . مخصوصاً روش گیج کردن با برق بیشتر مورد توجه وعمل می باشد ودر اغلب کشورها به کار می رود .در ممالک اسلامی نیز می توان از آن استفاده کرد .

در خصوص کشتار شتر یا نحر ، بدین طریق انجام می گیرد . چنانچه شتر رام باشد در ابتدا به وسیله مهار کننده زانوان دست وپای دام به وضع نشسته نگهداشته می شود در همان حال دو زانوی دست محکم با طناب بسته وبدین وسیله امکان بلند شدن  تا حدود زیاد از دام سلب شده وبرای این که سر وگردن نیز بی حرکت گردد . در این موقع مهار کننده سر وگردن دام را مورب بطرف بالا ثابت نگهداشته وسلاخ با داخل نمودن کارد در زیر گردن داخل حفره سینه رگ ها را بریده وخون خارج می شود .

در شترانی که مهار کردن آن ها مشکل بوده وممکن است که برای مهار کننده ویا سلاخ خطراتی داشته باشد ، عمل نحر سرپا انجام می گیرد . بدین ترتیب که مهار کننده دام را سرپا بی حرکت  نگهداشته وسلاخ با یک ضرب کارد را در زیر گردن فرو کرده وموجب بریدن عروق شده وخون از بدن خارج می گردد .

درگذشته های نه چندان دور ، مراسم نحر شتر در شهر کاشان به روش جالبی برگزار می شد ، در این مراسم شتر را به وضع باشکوهی زینت کرده وزنگوله بزرگی به گردنش می آویزند ودو نفر با شتر حرکت می نمایند که یکی افسار آن را در دست گرفته ودر جلوی شتر حرکت  می کند ودیگری در عقب پابه پای شتر پیش نی آید وبا این ترتیب شتر را به داخل گودالی هدایت می کنند ودور تا دور گودال قبلاً عده زیادی تماشاچی جمع شده وبه محض ورود شتر به گودال صدای هلهله وشادی تماشاچی  همراه با صدای دهل بلند می شود ودر اولین لحظه ای که توجه شتر به سمت دیگر معطوف شد ، یکی از دونفر با کارد تیزی که زیر لباس پنهان کرده ضربتی سریع به زیر گردن شتر وارد وعروق گردن را قطع می نماید . آن گاه هردو نفر به سرعت فرار نموده  وبه جمع تماشاچیان می پیوندند .

 پس از خروج کامل خون از دبن شتر ، همان طور که می دانیم در دام های دیگر مثل گاو و گوسفند قبل از شروع پوست کندن سر دام را از گردن جدا می نمایند در صورتی  که در شتر بدون این که سر قطع شود ، گردن را از بدن جدا می کنند پس از آن شروع به پوست کندن نموده وپس از خاتمه پوست کنی تخلیه امعاء از حفره های صدری وبطنی شروغ وضمن خارج کردن معده  وروده ها  بالاخره کبد وکلیه وطحال وریه وقلب جداگانه به چنگگ آویزان می نمایند تا بعداً مورد بازرسی بهداشتی قرار گیرند . در این موقع که لاشه آماده می شود برخلاف دام های بزرگ کشتاری دیگر شقه نشده بلکه ران ها وسردست ها جداگانه از لاشه تفکیک می  گردند .

بررسی ها نشان می دهد  که وزن پوست کنده شده در لاشه شترهای جوان ذبح شده به سن یک سال وهشت ماه در حدود 30 کیلوگرم وزن ، ودرلاشه شترهای  دوسال وهشت ماهه  در حدود 32 کیلوگرم ودر لاشه شترهای سه سال وهشت ماه سن ، در حدود  40 کیلوگرم ، ودر لاشه شترهای چهارسال وهشت ماه سن ، در حدود  45 کیلوگرم می باشد .

وزن پوست شتر نسبت به وزن زنده شتر در قبل از کشتار ، در شترهای جوان در حدود 6/7 % تا 9/7 % بوده ودر شترهای بالغ در حدود  9/6 % بوده است .وبدین گونه می بینیم که نسبت وزن پوست با افزایشسن حیوان روبه کاهش می گذارد . لاشه شتر در مقایسه با لاشه گاو مقادیر چربی بیشتری دارد . به طوری که در برخی احیان  چربی موجود در گوهان وچربی پراکنده در بین احشا وامعای شتر به 10 % حجم صافی گوشت می رسد .

وزن لاشه شتر معمولاً 50 تا  55 % وزن دام زنده را تشکیل می دهد  ودر صورتی که شتر لاغر باشد ممکن است که این میزاه به 35 % تا 40 % درصد وزن زنده دام کاهش یابد . قابل ذکر که گوشت گردن در محاسبه میزان گوشت خالص محاسبه نمی شود زیرا که شترها از ناحیه بخش پایانی گردن ذبح می گردد