بیماری های توت فرنگی

   بیماری های زیادی در سراسر جهان وجود دارند که منجر به وارد آمدن خسارات اقتصادی شدیدی به توت فرنگی می گردد. تمام قسمت های گیاه از سوی عوامل بیماری زا مورد هجوم قرار می گیرند. بروز بیماری های توت فرنگی به طور عمده بستگی به محیط مخصوصی که گیاه در آن رشد می نماید و همچنین حساسیت رقم کشت شده دارد. ارقام جدید مقاومت نسبی به بیماری های شایع مانند پاتوژن های ریشه دارند، اما بیماری های قارچی نظیر سفیدک و بوتریتیس (کپک خاکستری) همچنان در کشت های محافظت شده توت فرنگی معمول اند.

1- بیماری های قارچی

× بیماری های میوه و برگساره

B بوتریتیس (کپک خاکستری)

      بوتریتیس سینرا (Botrytis cinerea) یا کپک خاکستری بیماری معمول و مخربی در توت فرنگی های گلخانه ای است. این بیماری ممکن است ابتدا باعث ایجاد لکه هایی روی گلها یا میوه شود که این لکه به سرعت تبدیل به یک پوشش خزه مانند خاکستری تا قهوه ای مشخص از اسپورها خواهد شد. خوشه های گل ممکن است قهوه ای شده و از بالا به پایین خشک شوند. ممکن است میوه ها پیش از برداشت آلوده شده و یک حالت نرم، قهوه ای و محیطی آبکی را بوجود آورده که در آینده با اسپورهای پودری و خاکستری رنگی پوشیده شود. اگر شرایط آلوده سازی ایده آل باشد می تواند میوه های سالم را در عرض 48 ساعت به طور کامل تخریب نماید و اسپورهای حاصل بسرعت در گیاهان و میوه های پیرامونی انتقال می یابند.

   بیشترین آلودگی بر روی میوه هایی که در سایه برگها قرار دارند دیده می شود، زیرا رطوبت بالا و جریان هوای محدود شرایط ایده آل رشد و آلوده سازی بوتریتیس هستند. مسئله ای که بیشتر مورد توجه است خسارت پس از برداشت بوتریتیس به عنوان یک عامل اصلی پوسیدگی توت فرنگی است. به نظر می رسد پوسیدگی های پس از برداشت که منجر به بروز بوتریتیس می شوند در زمانی که آلودگی شدیدی در محیط رشد و به خصوص افزایش رطوبت در انبارداری که باعث جوانه زنی اسپورهای موجود در سطح میوه می شود، بسیار شدیدتر است. در طی مراحل گلدهی، این قارچ ابتدا به گلها حمله نموده و سپس غیر فعال یا به حالت خواب باقی می ماند تا میوه ها رسیده و بالغ شوند و آنگاه باعث پوسیدگی های پیش یا پس از برداشت می شود. پوسیدگی های بوتریتیسی پس از برداشت اغلب تا هنگامی که میوه ها از سرد خانه خارج نشده باشند بروز نمی نماید. در حالی که به نظر می رسد که دماهای Ċ 2-0 مانع از توسعه بوتریتیس می گردد، هنگامی که میوه ها به دمای اتاق می رسند آلودگی سرعت می یابد. این پوسیدگی ها به صورت مناطق بزرگ اشباع از آبی که اغلب پوشیده از کونیدیوفورهای کپک خاکستری می باشند ظاهر می شوند.

   معمولاً بوترتیس بیماری است که با رطوبت زیاد که برای جوانه زنی موفق اسپورها لازم است در ارتباط است و دماهای حدود Ċ 20 را می پسندد. توت فرنگی های کاشته شده در اواخر زمستان و اوایل بهار حساسترین گیاهان به این بیماری هستند و ظهور آن در ماه های زمستان و در شرایط گلخانه ای بیشتر است. با افزایش رطوبت و رسیدن آن به حد اشباع (100%)  سرعت جوانه زنی افزایش یافته و در جاهایی که آب آزاد بر روی گیاه، گلها، میوه ها و برگها وجود داشته باشد گسترش سریع تری دارند. با جوانه زنی اسپورها روی گیاه، وارد بافت میزبان شده و تولید میسیلیوم ها سپس باعث ایجاد کونیدیوفورها شده که در طول بافت آلوده ظاهر شده و کونیدیا که بر روی لکه ها ایجاد شده عمل نموده و در شرایط مناسب گیاهان سالم را آلوده می نمایند. دماهای بالا و شرایط خشک مانع از انتقال اسپورهای زنده از گیاهی به گیاه مجاور خواهد شد. کنترل محیطی برای بوتریتیس در اسپورهای زنده از گیاهی به گیاه مجاور خواهد شد. کنترل محیطی برای بوتریتیس در مدیریت بسیاری از محصولات گلخانه ای از جمله توت فرنگی مشکل است و بر پایه افزایش دما و کاهش طوبت نسبی است تا محیطی را به وجود آورد که مانع از انتقال، جوانه زنی و توسعه اسپورها گردد. گرم کردن گلخانه تا اواخر روز و باز کردن دریچه ها باعث تعویض هوای گرم و مرطوب با هوای خنک در بیرون شده، که می توان پس از توقف تعرق گیاه مجدداً آن را گرم نمود. این روش اندکی هزینه بردار است اما در واقع روشی مؤثر در مدیریت دما و رطوبت گلخانه به شمار می آید. سرد شدن هوای گرم و مرطوب در داخل تاج گیاه سبب چگالش شده و شرایطی ایده آل را برای جوانه زنی اسپورهای بوتریتیس فراهم می آورد.

   جریان هوای مناسب به همراه هواکش های افقی نصب شده از چگالش جلوگیری نموده و رطوبت نسبی را پایین نگه می دارد. سیستم های گرمایش مناسب که توانایی رساندن دمای هوای ورودی به دمای مطلوب (بالای Ċ 20) را داشته باشند نیز در کنترل محیطی از اهمیت زیادی برخوردارند. لوله های آب گرم کف گلخانه باعث ایجاد جریان های انتقالی هوای گرم در تاج بوته شده و از این طریق کاهش رطوبت نسبی و جریان هوا را سبب می شود. گلخانه هایی که در طراحی آنها از پوشش های خاصی که از چگالش و همچنین عبور طول موج اشعه ماورای بنفش (UV) (355 نانومتر) مورد نیاز برای جوانه زنی اسپورها جلوگیری می نماید استفاده شده است، می توانند از استقرار بوتریتیس جلوگیری نمایند.

   داشت گیاه شامل حذف برگها و میوه های پیر و برداشت میوه از نظر زمانی باید در مراحل جداگانه ای صورت گیرند، زیرا اسپورهای آزاد شده از میوه های آلوده در طی داشت می تواند به راحتی گلها و میوه ها را آلوده نموده و در گسترش این بیماری در دوره پس از برداشت نقش به سزایی داشته باشد.

در حالی که هنوز قارچ کش های مؤثری برای کنترل بوتریتیس مورد استفاده می باشند، مقاومت بیشتری در مقابل بسیاری از مواد شیمیایی ایجاد شده و تعداد کمی از قارچ کش های مؤثر برای توت فرنگی گلخانه ای به ثبت رسیده اند. در استفاده از قارچ کش های پوشش دار که همچنان مؤثر می باشند، استفاده چرخشی و متناوب از انواع مختلف قارچ کش برای جلوگیری یا تأخیر در توسعه مقاومت توصیه می گردد. در بین مواد جایگزین قاچ کش های شیمیایی موادی وجود دارند که بر پایه تریکودرما (Trichoderma)، قارچ های مفید و یا احتمالاً عصاره های باغبانی ساخته شده اند. تریکودرما براساس قدرت رقابت و تحت فشار قرار دادن اسپورها عمل نموده که در نتیجه آن از بروز آفت جلوگیری می شود، اما تأثیر گذاری آن به طور عمده بستگی به عوامل محیطی در زمان کاربری دارد.

منابع مرتبط :

محصولات مرتبط :

بسته آموزش پرورش توت فرنگی

سی دی آموزش پرورش توت فرنگی

مقالات مرتبط :

پرورش توت فرنگي

کود مخصوص توت فرنگي

کاشت ، داشت ، برداشت توت فرنگی

نحوه کشت توت فرنگی

کشت توت فرنگى به روش هایدروپونیک

خواص توت فرنگی